Jak to zwykle bywa, ludzie próbują stworzyć wrażenie normalności w miejscu, gdzie nic nie jest normalne. Pomaga im to przetrwać dzień, dodać przewidywalności do życia, które z natury jest nieprzewidywalne.
Lubiłam zawsze to, że ludzie są razem i nie muszą ze sobą rozmawiać. Gdyby mogli gadać, natychmiast zaczęliby sobie opowiadać głupoty, plotki, zaczęliby zmyślać i popisywać się. A tak siedzą w rzędach, każdy pogrążony w myślach, przeglądają sobie w głowie to, co się wydarzyło ostatnio, i wyobrażają, co się jeszcze wydarzy niedługo. W ten sposób kontrolują swoje życie.
- Wie pani, czasem mam wrażenie, że żyjemy w świecie, który sobie wymyślamy. Ustalamy sobie co jest dobre, a co nie, rysujemy mapy znaczeń... A potem całe życie zmagamy się z tym, cośmy sobie wykoncypowali. Problem polega na tym, że każdy ma swoją wersję, i dlatego tak trudno jest się ludziom dogadać.
Ludzkie życie jest wyjątkiem, prezentem, rzadkim darem.
Och, ludzie ciągle potrzebują rzeczy niezwykłych, cudów, szaleństw. I po co? Żeby z jeszcze większą gorliwością akceptować swoje zwyczajne życie.
Czy jest szczęśliwy czy nieszczęśliwy, życie jest jedynym skarbem, jaki człowiek posiada.
Bo kto nie był ni razu człowiekiem,
temu człowiek nic nie pomoże.
Życie to ból, życie to strach, dlatego właśnie człowiek jest nieszczęśliwy.
Zawsze ten podziw, kiedy człowiek wspina się w górę. Kiedy zacznie się spadek, brawa milkną i wszystkie oczy się odwracają. Robi się pusto.
Człowiek winien dać tyleż wysiłku w upraszczanie swego życia, ile go daje w komplikowanie.
Nigdy nie odwołuj się do lepszej natury człowieka – być może wcale jej nie ma. Zawsze podkreślaj, że masz na względzie jego interes.
Ludzie wybierają studia, ciężko pracują, lub robią cokolwiek innego aby wydusić z siebie wszystko i wejść na szczyt. Wtedy pojawiają się ludzie którzy zazdroszczą, jednocześnie nie wkładają żadnego wysiłku w poprawę swojego losu, a oczekują takiej samej nagrody.
Wierzę, że to w jaki sposób widzisz świat, prędzej czy później pojawi się na Twojej twarzy.
Każdy miewa w życiu momenty, kiedy musi się zastanowić, kim jest i czego chce.
Nie uda Ci się dobra rozmowa z ludźmi, jeżeli pomyślą że nie jesteś zainteresowany tym co mają do powiedzenia, albo jeżeli nie masz do nich szacunku.
Niektórzy ludzie nigdy nie ulegają szaleństwu. Jakże prawdziwie straszliwe życie muszą wieść.
Życie ludzi nie różni się aż tak bardzo – chociaż jesteśmy skłonni wierzyć w swoją niepowtarzalność.
Nie ma lepszego sposobu pobudzenia dobroci w ludziach, niż traktować ich tak, jakby byli dobrymi ludźmi.
Jeżeli człowiek będzie zawsze poważny, i nigdy nie pozwoli sobie na odrobinę zabawy i relaksu, zacznie wariować, lub będzie niestabilny, nie zdając sobie z tego sprawy.
Usposobienie człowieka jest jego losem.