Dwa najważniejsze dni Twojego życia to dzień w którym się urodziłeś, i dzień w którym dowiedziałeś się dlaczego.
Odważni żyją krótko, a ostrożni wcale!
Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.
Tempo zmian technologicznych będzie tak szybkie, a ich wpływ tak głęboki, że ludzkie życie zmieni się na zawsze.
Wybierzesz spokojne życie, czy życie polegające na służbie i przygodzie?
Kto umie czytać, posiadł klucz do wielkich czynów, do nieprzeczuwalnych możliwości, do upajająco pięknego, udanego i sensownego życia.
W życiu wygrywają ci, którzy potrafią zachować dystans do siebie. Nie traktują siebie zbyt poważanie.
(...) ale to już w życiu zwykle tak bywa, że jak ktoś głupi ma chleb, to jeszcze szuka bułki.
Życie jest piękne, ale niestety, trzeba umieć z tego korzystać.
Można o Helen powiedzieć, że "w marcu była szczęśliwa", jeśli przez większość czasu zajmowała się wtedy czynnościami, co do których wolałaby, żeby trwały, niż żeby się skończyły, niewiele czasu zabrały jej sytuacje, przed którymi pragnęła uciec, oraz - co bardzo ważne, ponieważ życie jest krótkie - niezbyt wiele czasu spędziła w stanie pośrednim, w którym jej było wszystko jedno.
(...) wyższe dochody oznaczają mniejszą możliwość cieszenia się drobnymi przyjemnościami
życia.
Za często - o wiele za często - jesteśmy skłonni odrzucać pogląd, że w życiu wiele rzeczy jest kwestią czystego przypadku.
Pan mówi: życie jest bardzo piękne. A może tak się nam tylko wydaje?
Nieraz myślę: a gdyby tak zacząć życie na nowo? I to z całą świadomością? Gdyby jedno życie można było przeżyć, jak to mówią, na brudno, a drugie na czysto? Sądzę, że wtedy każdy z nas starałby się nie powtarzać, przynajmniej stworzyłby sobie inne warunki, urządziłby taki dom z kwiatami, z mnóstwem światła...
Tak samo jest w życiu...W poszukiwaniu prawdy postępują ludzie dwa kroki ku przodowi, a jeden w tył. Cierpienia, omyłki i nuda odrzucają w tył, lecz pragnienie prawdy, uparta wola pcha naprzód, naprzód. I kto wie? Może dopłyną do istotnej prawdy...
O, gdzie to wszystko, gdzie się podziały te lata, gdy byłem młody, wesoły, mądry, gdy marzyłem i myślałem tak subtelnie, gdy teraźniejszość i przyszłość moja opromienione były nadzieją? Dlaczego my, ledwo zacząwszy żyć, od razu stajemy się nudni, bezbarwni, nieciekawi, opieszali, obojętni, bezużyteczni, nieszczęśliwi...?
Są ludzie, których zdemoralizować może nawet literatura dziecięca, którzy z rozkoszą odszukują pikantne powiedzonka w psałterzu i przypowieściach salomonowych, ale są też tacy, którzy im głębiej poznają życiowe błoto, tym stają się czystsi.