Stanisław Jerzy Lec

Człowiek z człowiekiem się nie zejdzie, ale góra z górą zawsze.

Żyjmy dłużej! Niż inni.

Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje, ten umiera.

Życie zabiera ludziom zbyt wiele czasu.

Życie układa się rozmaicie – do grobu.

Żeby śmierć można było na raty odespać!

Żeby być sobą, trzeba być kimś.

Że lata idą, to nic, ale w którą stronę!

Żądamy ośmiogodzinnego dnia myślenia!

Zrzucił skórę, a krzyczał, jakby go z niej obdzierano.

Zmartwychwstać mogą jedynie trupy. Żywym trudniej.

Zegar tyka. Wszystkich.

Ze stylistyki: Trzeba odróżniać "co można na ten temat powiedzieć" i "co wolno na ten temat powiedzieć".

Ze stołu pańskiego spada czasem biesiadnik.

Zdarza się, że chorąży wieje w inną stronę niż sztandar.

Zdarza się, że autor, nie umiejący rozsupłać sztuki, zabija bohatera zamiast siebie.

Zawsze trzeba mieć kogoś, by za nim tęsknić.

Zawsze można być wyżej powieszonym.

Zanika rękodzieło. Nawet w zbrodni.

Zając lubi buraczki – takie jest zdanie kucharza.