Mark Twain żył w latach 1835 - 1910, był amerykańskim pisarzem i satyrykiem szkockiego pochodzenia. Część z dzieł Marka Twaina była przeznaczona głównie dla młodzieży, inne były krytyką ówczesnej amerykańskiej rzeczywistości. W swojej twórczości często korzystał z humoru i satyry.
Zdrowie psychiczne i szczęście są niemożliwą kombinacją. Żaden zdrowy na umyśle człowiek nie może być szczęśliwy, gdyż dla niego życie jest realne, przeto widzi, jak jest ono straszne. Tylko szaleńcy mogą być szczęśliwi, przynajmniej niektórzy z nich. Nieliczni, którzy wyobrażają sobie, że są królami lub bogami – ci są szczęśliwi, lecz pozostali nie są szczęśliwsi od tych normalnych.
Widać nie każdy może być normalny: musimy być ot, tacy, jak nas Pan Bóg stworzył. O ile wiem, tacy geniusze to myślą, że zjedli wszystkie rozumy, dlatego nie chcą słuchać żadnych cudzych rad i zawsze tylko idą swoją drogą, dlatego ludzie się od nich odsuwają i pogardzają nimi, i tak już być musi.
[...] na sercu było mi tak ciężko, jakbym popełnił grzech, mimo, że w niczym nie zawiniłem. Ale tak już w życiu jest, sumienie gryzie człowieka niezależnie od tego czy zrobi źle czy dobrze. Jakby istniało tylko po to żeby dokuczać, nie zaś rozważać i filozofować. Przyznaję, że gdybym miał psa, tak postępującego tobym go otruł. Bo sami państwo powiedzcie — i zajmuje więcej miejsca, niż wszystkie inne wnętrzności razem wzięte, i gospodarzowi ciągle robi na złość.
W poniedziałek rano Tomek był w kiepskim nastroju. Zawsze tak było, kiedy rozpoczynał się nowy, przeraźliwie długi tydzień szkolnej udręki. Tomek wzdychał, że byłoby lepiej, gdyby niedzieli nie było w ogóle, bo wtedy łatwiej można by się przyzwyczaić do niewoli.
Śmiech jest jedyną skuteczną bronią, a wy robicie wciąż wrzawę (..) Tysiące aspektów wyższości komizmu istniejącego na tym świecie, jest zasłoniętych przed tępym wzrokiem ludzkości.
Podróże zadają śmiertelny cios uprzedzeniom, fanatyzmowi i parafiańszczyźnie, a tym samym są bardzo potrzebne większości mych rodaków. Ludzi i rzeczy nie obejmiesz w całej swej ich odmienności wegetując przez całe życie w jednym ziemskim zakątku.
Był to naród spokojny i łagodny, lecz nieoświecony i czcił bałwochwalczo nieznane jakieś bogi. Członkowie wyprawy zostawili im oddział misjonarzy, którzy mieli ich wykształcić w prawdziwej wierze. Wystarczył tydzień czasu, aby wykazać, jak zbawienna była praca nad tymi ciemnymi umysłami, nie można było bowiem spotkać już dwu rodzin, które zgodziłyby się na te same wierzenia i które wyznawałyby jakąś religię w ogóle.
Bardzo trudno jest schwytać tysiące tych istot i gdyby Noe nie poddał się i nie zrezygnował, pracowałby do tej pory, jak powiada Leviticus. Jednakże nie chcę przez to powiedzieć, że się wycofał. Nie, tego nie zrobił. Zebrał tyle stworzeń, na ile miał miejsca, a potem przestał.
Ględził tak i ględził, upajając się własną gadką i co chwilę wstawiał do niej te pogrzebowe orgie, aż w końcu Książę nie zdzierżył i napisał mu na kawałku papieru "uroczystości, ty stary durniu", złożył karteczkę i gulgocząc "gu-gu-gu", podał mu ją ponad głowami zebranych.
To nie kangur. Na pewno nie, gdyż pomaga sobie trzymając się jej palca i w ten sposób robi kilka kroków na swych tylnych nogach, po czym sie przewraca. Jest to prawdopodobnie jakiś gatunek niedźwiedzia...
Zwierzęta wdają się w walki indywidualne, lecz nigdy w masowo organizowane. Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które uczestniczy w tym najokrutniejszym ze wszystkich okrucieństw - wojnie. Jest on jedynym, który gromadzi wokół siebie swych bliźnich i z zimną krwią i pełnym spokojem dąży do eksterminacji swego gatunku.
Pomyślcie tylko o nudzie, jaka musi panować w towarzystwie ludzi, którzy są wszyscy co do jednego w tym samym wieku, posiadają te same poglądy, przyzwyczajenia, upodobania i uczucia!
