Cytaty o literaturze, o książkach

Słowa spadające jedno po drugim na papier można by nazwać kroplami duszy.

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.

Ten kto niszczy dobrą książkę, zabija rozsądek.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Autorów sądzą ich dzieła.

Gdyby ludzie więcej czytali, rzadziej sięgaliby po broń.

Szkoda, że w polskiej literaturze role kobiet są jedynie tłem dla głównych ról męskich.

Poezję (...) można określić jako wyraz indywidualnego temperamentu przełamującego się poprzez konwencję społeczną.

Kiedy wiesz, że musisz napisać arcydzieło, wtedy prawie na pewno go nie napiszesz.

I tak sobie siedzę i piszę, jednak ja sam i wszystko jest jak jajo, do którego nie można się dostać. Rozbić je, ale wtedy przestaje być jajem. Więc siedzę tak sobie z moją własna i wszystkiego niedostępnością i pisaniem próbuję się jednak dostać.

Radio ma tę samą właściwość, co i książka: umie stworzyć swoje audytorium. Telewizja nie ma swojego audytorium. Odbiorcy telewizji to wielka, niezidentyfikowana, anonimowa masa.

W każdej wielkiej książce jest kilka książek, trzeba tylko do nich dotrzeć, odkryć je, zgłębić i pojąć.

Słabość dyskusji o gatunkach literackich. Że traktuje się je statycznie, jako formy niezmienne. Tymczasem gatunki przechodzą ewolucję, zmieniają się.

Pan nasz z takiego wychodził założenia, że nawet najbardziej lojalnej prasy nie należy dawać w nadmiarze, gdyż może z tego wytworzyć się nawyk czytania, a potem już krok tylko do nawyku myślenia, a wiadomo, jakie to powoduje niewygody, utrapienia, kłopoty i zmartwienia. Bo, powiedzmy, coś może być lojalnie napisane, ale zostanie nielojalnie odczytane, ktoś zacznie czytać rzecz lojalną, a zechce później nielojalnej (...)

Jedną historię człowiek czyta w książkach, a drugą nosi w kościach.

Jedna z największych bied i plag, jakie pozostały nam po dawnym społeczeństwie kapitalistycznym – to całkowita przepaść między książką a praktyką życia, mieliśmy bowiem książki, w których wszystko było przedstawione w jak najlepszym świetle, a książki te w większości wypadków były najohydniejszym, najobłudniejszym łgarstwem które w fałszywych barwach malowało nam społeczeństwo kapitalistyczne.

Każda książka jest zawsze tylko książką; (…) wszystkie słowa są zawsze tylko słowami, nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują opisać.

Jest to wielka literatura, w której powiedziane zostało wszystko, co wciąż jest dla nas najistotniejsze. To, co Norwid mówił na każdy temat w XIX wieku, pozostaje aktualne w wieku XXI, także po tym, co ostatnio stało się w Ameryce.

W literaturze istnieje wiele momentów, w których opowiadanie jest o wiele skuteczniejsze niż pokazywanie.

Mając przed sobą dużo czytania, istnieje pokusa przyspieszenia. W rzeczywistości ważne jest, aby zwolnić i przeczytać dokładnie każde słowo. Ważną rzeczą, której można się nauczyć czytając powoli, jest pozornie oczywisty, ale dziwnie niedoceniany fakt, że język jest medium, którego używamy w podobny sposób, jak kompozytor używa nut, tak jak malarz używa farby. Zdaję sobie sprawę, że może się to wydawać oczywiste, ale zaskakujące, jak łatwo tracimy z oczu fakt, że słowa są surowcem, z którego powstaje literatura.