Leopold Staff

Jedyna godna rzecz na świecie: twórczość,
A szczyt twórczości to tworzenie siebie.

Jak zwie się wasza boleść sroga?
– Nie mamy Boga! Brak nam Boga!

Im bardziej uszlachetniasz swe serce, tym oblicze twej sztuki bardziej prawe.

Gorce chmurne i dżdżyste, zielone manowce,
Smreki, szałasy kryte szczerniałymi deski,
Piargi, liche kartofle i chude owieski,
Musujące potoki i skubiące owce.

Głupiec głupotę kosi, mędrzec – mądrość. Każdy znajduje to, czego mu trzeba.

Dość się weseli serce, gdy daje i sobą się dzieli.

Czytam historię
I widzę, coś zrobił
Przez tysiąclecia, Człowiecze!
Zabijałeś, mordowałeś i wciąż przemyśliwasz,
Jakby to robić lepiej.
Zastanawiam się, czyś godzien, Aby cię pisać przez wielkie C.

Czas, straszny lekarz, w ślepym bezrozumie leczy najdroższy ból wbrew sercu.

Cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru?

Chroń, Panie, wątłą mojej duszy zieleń,
Od podeptania i martwych spopieleń,
Abym wśród życia Ostatniej Wieczerzy
Czuł jej aromat balsamiczny, świeży.

Celem życia człowieka jest wędrówka do Boga.

Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

A większą mi rozkoszą podróż niż przybycie!