Powieść z 1891 roku uważana za duchową autobiografię autora.
Ponieważ wszystko można dziś negować prócz niej jednej. Śmierć i pospolitość, oto dwa fakty dziewiętnastego wieku, nie dające się zbyć słowami.
I nie mów o niczym poważnym. Nie ma dziś nic poważnego, a przynajmniej nie powinno być.
...jedno tylko pokutuje wspomnienie - wspomnienie namiętności, przed którymi cofaliśmy się w lęku i wspomnienie pokus, którymi nie mieliśmy odwagi ulec.
Żyjemy w epoce, w której zbyt wiele się czyta, aby być mądrym, i zbyt wiele myśli, aby móc być pięknym.
Zakochany człowiek zaczyna od tego, że oszukuje siebie, a kończy na tym, że oszukuje innych, cały świat zaś nazywa to romansem.
- Nie miałem też zamiaru mówić ci komplementów. To była spowiedź. Teraz, kiedy jej dokonałem, mam wrażenie, jakby ode mnie coś odeszło. Może nie należy nigdy ujmować swej miłości w słowa.
Wszak istnieją nory dla palaczy opium, gdzie można kupić zapomnienie, nory potworne, gdzie szaleństwo nowych grzechów wymazuje pamięć starych.
Nie miał dotąd odwagi zaprezentować go swym opiekunom, gdyż byli to ludzie o przestarzałych pojęciach, nie mogący zrozumieć, że w naszych czasach niezbędnymi są tylko rzeczy zbędne.
- Mam współczucie dla wszystkiego, tylko nie dla cierpienia - odparł lord Henryk, wzruszając ramionami. - Dla cierpienia nie mogę mieć współczucia. Zbyt jest brzydkie, zbyt straszne i przygnębiające. Nasza dzisiejsza sympatia dla bólu jest wprost chorobliwa. Należy obdarzać sympatią barwę, piękno, radość. Im mniej się mówi o mrokach życia, tym lepiej.
Tymczasem wartość myśli zupełnie jest niezależna od szczerości człowieka, który ją wypowiada. Istnieje nawet prawdopodobieństwo, że im człowiek jest mniej szczery, tym bardziej myśl jego jest czystym przejawem intelektu, tym mniej bowiem będzie ona zabarwiona jego potrzebami, pragnieniami lub przesądami.
I nie łudź się Dorianie, życiem nie rządzą ani wola, ani zamiary. Życie jest kwestią nerwów i włókien, komórek powstających z wolna, w których kryje się myśl i drzemią namiętności.
Im dłużej żyję, tym wyraźniej widzę, że to, co było wystarczająco dobre dla naszych ojców, nie jest wystarczająco dobre dla nas.
Ta dziewczyna nigdy naprawdę nie żyła, dlatego też nie mogła naprawdę umrzeć.
Człowiek wszechstronnie wykształcony to ideał nowoczesny. A umysł takiego wszechstronnie wykształconego człowieka jest czymś strasznym.
Młodzi ludzie sądzą, że pieniądze to wszystko, a gdy są starsi, to wiedzą o tym.
Wszyscy cierpimy karę za to, czego się wyrzekamy. Każda żądza przez nas zdławiona rozpładza się w naszej duszy i zatruwa ją.
Obawiam się, że kobiety cenią okrucieństwo, po prostu okrucieństwo, wyżej nad wszystko inne. Mają wspaniałe pierwotne instynkty. Myśmy wyemancypowali kobiety, ale mimo to pozostały niewolnicami wyczekującymi swego pana. Lubią, kiedy się nimi rządzi.
Każdy występek jest pospolity, tak samo jak każda pospolitość jest występkiem.
(...) nie mam zamiaru prawienia ci morałów. Harry powiedział kiedyś, że każdy, kto chce odegrać rolę niepowołanego kaznodziei, zaczyna od tego powiedzenia, a potem prędziutko łamie własne słowo.