Mężczyźni chcą być zawsze pierwszą miłością kobiety... My, kobiety, jesteśmy subtelniejsze w tych sprawach. Tak pragniemy być ostatnią namiętnością mężczyzny.
Nienawiść jest ślepa tak jak miłość.
Miłość nazywa się ideałem życia. Kwintesencją jego jest zdolność do niezwykłych poświęceń.
Ludzie nie rozumieją, że krytyka to uprzedzenie, bo żeby zrozumieć, trzeba kochać, a żeby kochać, trzeba mieć w sobie pasję.
Ilekroć kochamy, zawsze kochamy tak, jak po raz pierwszy. Każda nowa miłość zwiększa siłę naszych namiętności.
Gdy mężczyzna oświadczy kobiecie, że oprócz niej nigdy żadnej nie kochał, i gdy okaże się to prawdą, ona wcale się nim nie zainteresuje.
Miłość do siebie samego to początek romansu na całe życie.
Tylko niestali znają przyjemność miłości. Aby poznać jej tragedie, trzeba być stałym.
Płytki żal i płytka miłość żyją długo. Wielka miłość i wielki ból giną od własnego nadmiaru.
Określenie miłości przymiotnikiem „wieczna” psuje jej cały urok.
Wielka miłość jest udziałem tych, którzy nie mają nic innego do roboty.
Każdy zakątek, który kochasz, jest dla ciebie światem.
Wiesz, że to miłość, kiedy tylko chcesz, żeby ta osoba była szczęśliwa, nawet jeśli nie jesteś częścią szczęścia.
Jedyną różnicą między kaprysem a wieczną miłością jest to, że kaprys trwa trochę dłużej.
Pokarmem miłości jest wyobraźnia, dzięki której stajemy się mądrzejsi niż o tym wiemy, lepsi, niż to czujemy, i szlachetniejsi, niż naprawdę jesteśmy, dzięki której oglądamy życie w jego pełni, dzięki której i tylko dzięki niej możemy zrozumieć bliźnich w ich realnych i idealnych odniesieniach. Pokarmem miłości może być tylko to, co piękne i doskonałe w swoim zamyśle. Pożywką dla nienawiści może stać się cokolwiek.