Marcin Luter

Wiara, podobnie jak światło, powinna być zawsze prosta i nieugięta; podczas gdy miłość, podobnie jak ciepło, powinna promieniować ze wszystkich stron i pochylać się nad wszelkimi potrzebami naszych braci.

Religia nie jest „wiedzą doktrynalną”, lecz mądrością zrodzoną z osobistego doświadczenia.

Sprawiedliwość nie trwa wiecznie, ma swój koniec; za to sumienie jest wieczne i nigdy nie umiera.

Wszystko, co się osiąga na tym świecie, osiąga się przez nadzieję.

Nie ma na świecie milszej rzeczy niż miłość kobiety, gdy komu przypadnie w udziale. Gdy mężczyzna kobietę kocha, jest ona dla niego najpiękniejsza i najmilsza.

Największym nieszczęściem narodu niemieckiego jest niewątpliwie pożyczanie na procent (…). Diabeł wynalazł je, a papież, sankcjonując to, wyrządził światu nieobliczalne szkody.

Bóg ustawia wskazówki.

Jak to się stało, że chrześcijan nazywa się moim bezbożnym imieniem, imieniem nędznego, śmierdzącego truchła?

Królestwo Chrystusa to Królestwo słuchu, a nie wzroku. Oczy wiodą nas bowiem nie tam, gdzie znajdziemy Chrystusa. To uszy muszą to czynić.

Człowiek jest dla człowieka pierwszą rzeczywistością.

Kłamstwo jest kula śnieżna: im dłużej ją kręcisz, tym staje się większa.

Każdy chrześcijanin jest swoim własnym papieżem.

Bóg jest bogiem pokornych, odrzuconych, dręczonych, uciśnionych, zdesperowanych i tych, którzy zostali zredukowani do niczego.

Jeżeli widzisz dziecko, to przyłapujesz Boga na gorącym uczynku.

Człowiek nie może godnie Boga wzywać, ani się modlić, jeżeli nie chce odstąpić od naumyślnych grzechów, ani się nie chce poprawić. Ku prawej modlitwie należy też szczera pokuta i wystrzeganie się grzechów przeciw sumieniu, tj. żeby człowiek nie dał się złym skłonnościom swoim, przeciw Boskiemu przykazaniu, umyślnie i z wiedzą.

Jeśli nasz Pan i Bóg dał temu biednemu światu tak szlachetne dary jak muzyka, to co dopiero stanie się w życiu wiecznym, gdy wszystko będzie najdoskonalsze i najweselsze?

Jak pieczęć uwierzytelnia list, tak dobre uczynki uwierzytelniają wiarę.

Gdybym nawet wiedział, że jutro świat przestanie istnieć, to jeszcze dziś zasadziłbym drzewko jabłoni.

Dziwne to czasy, kiedy książę może zdobyć niebo rozlewem krwi, w większym stopniu niż każdy inny modlitwą!

Chętnie widziałbym, jak moje książki popadają w zapomnienie i giną, między innymi dlatego, że widzę, ile zbędnych rzeczy stworzono w Kościele, gdy rozpoczęto tam gromadzenie wielu innych książek obok i prócz Pisma Świętego.