Cytaty francuskich pedagogów, nauczycieli

Szczęście to konto w dobrym banku, zręczny kucharz i dobre trawienie.

Zgryzoty wzajemnie sobie czynione, zawsze spadają w małżeństwie na tego, kto je wywołał.

Zbyt dobrze znam ludzi,
aby nie dostrzec,
że obrażony zawsze przebacza,
ale obrażający nigdy.

Umiarkowanie i praca są prawdziwymi lekarzami człowieka: praca wzmaga apetyt, wstrzemięzliwość zaś zabrania nadużywać go.

Tylko miłość potrafi zatrzymać czas.

Prawdziwa grzeczność polega na wyrażaniu życzliwości.

Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy – narzędziem niewoli.

Pękną węzły (małżeńskie), jeżeli je zbyt mocno ścisnąć zechcemy.

Obelgi – to argumenty tych, którzy nie mają argumentów.

Największe zło płynie z wnętrza nas samych.

Najtrudniej przyznać się do tego, co wstydliwe.

Najlepsze listy miłosne powstają, kiedy z góry nie wie się, co się będzie pisało, i potem też się nie pamięta, co się pisało.

Myśląc o tym co chcecie zyskać, nie zapominajcie co możecie stracić, poprawiajcie jeśli możecie, błędy tej konstrukcji, ale nie pogardzajcie nią, to ona uczyniła was tym czym jesteście.

Miłość zawsze jest patetyczna. Jej patos jest do zniesienia dla każdego. Dla każdego – zakochanego.

Miłości nie udowadnia się słowami.

Mężczyźni będą zawsze tym, co zrobiły z nich kobiety.

Kto pozwala źle mówić o przedmiocie miłości swojej, albo wcale nie kocha, albo jest podły.

Kto lubi swą strzechę, kocha też swą żonę.

Kobiety nie są stworzone do biegania, uciekają więc, aby być złowionymi.

Kobieta wybaczy wszystko poza tym, że nie wzbudziła pożądania.