Safona
Grecka poetka, żyjąca na przełomie VII i VI wieku p.n.e., przedstawicielka poezji lirycznej (liryka eolska).
Wybierz cytaty Safony według kategorii
⇓ ⇓ pokaż więcej kategorii ⇓ ⇓
⇑ ⇑ zwiń kategorie ⇑ ⇑
Galeria - kliknij aby powiększyć
Uroda cieszy tylko oczy, dobroć jest wartością trwałą.
Kiedy gniew zawładnie tobą, trzymaj język za zębami.
Jaka wina, taka kara.
Przyjaźń jest subtelną rozkoszą szlachetnych dusz.
Niedola ludzi jednoczy.
Nie wszystko można w życiu zdobyć. Trzeba raczej wybierać.
Ironia jest potwierdzeniem pustki.
I czarne włosy posiwieją.
Dobrych ludzi nikt nie zapomina.
Złoto potrafi zabałamucić nawet uczciwego człowieka.
Złoto nie śniedzieje.
Wiem, że moje ręce nie dotkną nieba.
Nie czas modlitwie po przegranej bitwie.
Zły towarzysz złoto,
Gdy nie w parze z cnotą;
Wielkie szczęście twoje,
Gdyś posiadł oboje.
O Afrodyto! wielowładna, boska,
Która masz wszędzie po świecie ołtarze,
Spraw niech mojego serca już nie karze,
Miłosna troska.
Na promiennym tronie usłysz me wołanie,
Afrodyto, Zeusa córo, dziewico;
Cna bogini, nad męką miej zmiłowanie,
Nad serca mego tęsknicą.
Nawet groźnym bogom nieraz łzawią oczy.
Nawet delikatna dziewczyna kwiaty ścina.
Miłość to blask słońca, dar losu i piękno chwili.
Dla krótkowidza i strach bywa drogowskazem.