Lew Tołstoj

Złej myśli nie można odpędzić, gdy przyjdzie do głowy, ale można zrozumieć, że jest zła.

Wychowanie psuje ludzi, a nie naprawia.

Większość życiowych problemów rozwiązuje się jak algebraiczne równania: sprowadzaniem do najprostszej postaci.

Wiedza daje pokorę wielkiemu, dziwi przeciętnego, nadyma małego. Nic tak nie ogranicza prawdziwej wiedzy, jak przekonanie, że się wie to, czego się nie wie.

W najlepszych nawet przyjacielskich, niewymuszonych stosunkach pochlebstwo czy pochwała są niezbędne jak smar niezbędny jest dla kół, aby się toczyły.

Prawdziwie kochasz wtedy, kiedy nie wiesz, dlaczego.

Nic tak nie rozbudza lenistwa jak jałowe rozmowy.

Nic tak nie odciąga ludzi od prawdy, jak bezmyślne naśladowanie tego, co robią wszyscy.

Nauka – to pokarm dla rozumu.

Najgłupszy argument – jeśli nie można osiągnąć ideału, lepiej nic nie robić.

Mówi się, że kobiety kochają tych, którzy je kochają. To nieprawda. Ulegają one temu, kto im mówi, że ulegną.

Młody człowiek boi się związać – ceni własną swobodę, która jest mu niezbędna do wielu innych rzeczy.

Kiedy ciało słabnie, silniej czuje się duszę.

Jeśli boisz się czegoś, wiedz, że przyczyna twego strachu tkwi nie poza tobą, lecz w tobie.

Gdyby nie było cierpienia, człowiek nie znałby swych granic, nie znałby siebie.

Dobro rodzi się wtedy, gdy człowiek zapomina o sobie.

Człowiek stosujący przemoc jest większym niewolnikiem od tego, który cierpi z jej powodu.

Człowiek nad niczym nie ma władzy, póki boi się śmierci. A kto się jej nie boi, do tego należy wszystko.

Czas się nie spieszy, to my nie nadążamy.

Jak możemy oczekiwać idealnych warunków na Ziemi, gdy nasze ciała są grobami zamordowanych zwierząt? Dopóki będą istniały rzeźnie, będą istniały i pola bitew.