Arystoteles

Wszyscy ludzie z natury pragną wiedzy.

Edukacja to najlepsze zabezpieczenie na starość.

Z życia najlepiej odchodzić jak z uczty: ani spragnionym, ani pijanym.

Zdolność doznawania przyjemności jest dowodem siły.

Wykształcenie jest w chwilach pomyślności ozdobą, a w chwilach nieszczęścia – schronieniem.

Wychowanie to rzecz poważna. Musi się w nim mieszać przykrość z przyjemnością.

Wszystkim ludziom właściwy jest z natury pęd do życia we wspólnocie.

Wszak początek zdaje, się być więcej niż połową całości i dzięki niemu wyjaśnia się wiele z tego, co jest przedmiotem badań.

W miarę możności należy unikać błędów.

U początku filozofii stoi – zdziwienie.

Tylko Bóg może być przyczyną wszystkich rzeczy.

Tragedia to naśladowcze przedstawianie akcji poważnej, skończonej i posiadającej odpowiednią wielkość(...), przedstawienie w formie dramatycznej, a nie narracyjnej, które przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do „oczyszczenia” [katharsis] tych uczuć.

To, co wciąż robimy, stanowi o nas.

Ten człowiek jest wolny, który żyje dla siebie, a nie dla innych.

Słodko spożywamy matematykę i dzieje się nam jak Lotofagom; bo skosztowawszy jej, nie chcemy już od niej odstąpić i owłada nami jak kwiat lotosu.

Szanuj swoich obywateli, inaczej będą tobą gardzić.

Starość nie jest niczym innym, jak tylko powtórzeniem wieku dziecięcego.

Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.

Przyjemność życia jest przyjemnością płynącą z ćwiczenia duszy; to jest bowiem prawdziwe życie.

Przyjaciel wszystkich nie jest niczyim przyjacielem.