Michel de Montaigne

Pani, której nikt nie kusił, nie może szczycić się swoją cnotą.

Wielu mężczyzn może mówić prawdziwie – ale mówić porządnie, roztropnie i bystrze potrafi tylko niewielu.

W przedmiocie miłości, który sprowadza się głównie do wzroku i dotykania, można coś zdziałać bez powabów ducha, ale nic bez powabów cielesnych.

Umiałeś obmyślić i poprowadzić swoje życie? Dokonałeś tedy największego dzieła ze wszystkich.

Te rzeczy są dla nas najdroższe, które najwięcej kosztowały.

Świat jest jeno szkołą szukania; nie o to chodzi, kto dopadnie, ale kto przemierzy piękniejszą drogę.

Od pięknej kobiety prędko odwykniesz, od dobrej nigdy.

Nie tam jest twój dom, gdzie jest twoje mieszkanie, ale tam gdzie jesteś zawsze rozumiany.

Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie.

Nie mogę wszelako pojąć, w jaki sposób zdołał ktoś rozciągnąć przyjemność picia poza pragnienie i urobić sobie w imaginacji jakoby apetyt sztuczny i przeciw naturze.

Naszym obowiązkiem jest kształtowanie charakteru. Godne życie jest naszym wielkim i wspaniałym arcydziełem.

Największa rzecz na świecie, to umieć należeć do siebie.

Najmocniej wierzy się w to, o czym wie się najmniej.

Można żałować lepszych czasów, ale nie umykać przed dzisiejszymi.

Można by rzec o mnie, że w książce tej skomponowałem bukiet z cudzych kwiatów, od siebie dodając jedynie wstążkę, która je związała.

Kiedy miłość zmieni się w przyjaźń, wyparuje i zniknie.

Każdy z nas mówi czasami głupstwa. Nieznośne są tylko głupstwa wygłaszane uroczyście.

Moje życie pełne było strasznych nieszczęść.

Miłość jest niczym innym, jak żądzą nieśmiertelności.

Między nami mówiąc, zauważyłem że dwie rzeczy zawsze idą ze sobą w parze: podniebne myśli i przyziemne czyny.