ESTRAGON: Czekamy.
VLADIMIR: No tak, ale czekając?
ESTRAGON: Może by się powiesić?
Chwila za chwilą, [...] a na to, by życie się z tego złożyło, życie całe się czeka.
Tak mało jest rzeczy, o których można mówić, że mówi się o wszystkim. O wszystkim, o czym można. I ani słowa w tym prawdy.
ESTRAGON: Nie dotykaj mnie!Nie pytaj mnie o nic!Nie mów nic do mnie!Zostań ze mną!
VLADIMIR: Opuściłem cię kiedykolwiek?
ESTRAGON: Pozwoliłeś mi odejść.
Lepiej mieć złudna nadzieję niż nie mieć jej w ogóle. Acz do pewnego stopnia. Dopóki serce nie boli. Lepiej gdy serce boli, niż gdy go w ogóle nie ma. Dopóki nie pęka z bólu.
Nie, nie żałuję niczego, poza tym, że się urodziłem: zawsze uważałem, że umieranie to rzecz nużąca i długa.
Lubię porządek. To moje marzenie. Świat, gdzie wszystko byłoby ciche i nieruchome, a każda rzecz na swym ostatecznym miejscu, pokryta ostatecznym kurzem.
Nie warto już wytaczać procesu słowom. Nie większa z nich tandeta, niż towar, który zachwalają.
Łez na świecie jest zawsze tyle samo. Gdy jeden przestaje płakać, drugi gdzie indziej zaczyna.
Zawsze coś wynajdziemy, żeby stworzyć sobie wrażenie istnienia...
Nic się nie dzieje, nikt nie przychodzi, nikt nie odchodzi, okropność.
Jeden z łotrów został zbawiony. (Pauza) Przyzwoity procent.
Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.
Iluzja jest pierwszą z wszystkich przyjemności.
Nienawiść jest ślepa tak jak miłość.
Nikt nie jest na tyle bogaty aby odkupić swoją przeszłość.
Doświadczenie to jedyna rzecz której nie można dostać za darmo.
Bigamia to posiadanie jednej żony za dużo. Monogamia to to samo.