Skończyło się na tym, że pocieszaliśmy się nawzajem. Starałam się mu pomóc, on starał się pomóc mnie, a oboje staraliśmy się pomóc Alanowi. I chyba pomału zakochaliśmy się w sobie.
Stał bez ruchu, jak gdyby próbował wchłonąć moje cierpienie w nadziei, że zabierze je ode mnie i uczyni swoim.
Nie poznawałem kobiety, która siedziała naprzeciwko mnie, i nie bardzo wiedziałem jak zareagować.
Kiedy Sawannah połozyła mi głowę na ramieniu, pożałowałem, że zaciągnałem się do wojska, że stacjonuję za oceanem. Wolałbym wybrac inną zyciową drogę, taką, która pozwoliłaby mi pozostać częścią jej świata.
Te wspomnienia należały wyłącznie do mnie, nauczyłem się bowiem, że pewne rzeczy należy zachować dla siebie.
(...) wybieraliśmy się na kawę lub uczyliśmy się razem. Nie można było tego nazwać randkami, nie trzymaliśmy się nawet za ręce. Tim wiedział, że jestem zakochana w tobie...ale on był tam ze mną, rozumiesz?
Chociaż byłem pewny, że mnie kocha i zależy jej na mnie, nagle zdałem sobie sprawę, że czasami to nie wystarczy. Nasz związek opierał się na betonowych cegłach, lecz nie był stabilny bez murarskiej zaprawy wspólnie spędzonego czasu, czasu bez groźby bliskiego rozstania.
Pasja jest pasją. Emocje przedzielające okresy nudy, nieważne na co są ukierunkowane.
Kiedy przyszliście wczoraj, widziałem, jak na ciebie patrzy, i wiem, że wciąż cię kocha. Wiem też, że zawsze będzie cię kochała. Serce mi pęka, ale wiesz co? Bardzo ją kocham, a dla mnie oznacza to jedno: pragnę, żeby była w życiu szczęśliwa. Pragnę tego najbardziej na świecie. Zawsze wyłącznie tego dla niej pragnąłem.
Wiedziałem (...), że wciąż jest tą kobietą, w której kiedys się zakochałem, kobietą, którą nadal kocham, lecz której nigdy nie będę miał.
(...) z każdym upływającym dniem pamięć o tym, kim kiedyś byłem, bladła coraz bardziej.
Zawahałem się, wiedząc, że jeśli nie zdecyduję się teraz, nigdy nie będę mógł powiedzieć tego nikomu. - Kocham cię - wyszeptałem. Zawsze wyobrażałem sobie, że trudno mi będzie wymówić te słowa, lecz okazało się, że wcale nie. W całym moim życiu nie byłem niczego taki pewny. I choć miałem nadzieję, że pewnego dnia usłyszę to samo od Savannah, najważniejsza dla mnie była świadomość, że mam do zaoferowania miłość bez żadnych zobowiązań lub oczekiwań.
(...) nawet w tej okropnej dla mnie sytuacji nauczyłam się czegoś o sobie. Że potrafię dojść do siebie nawet po tym, co mnie spotkało.
Wykształcony czy nie, dzieciaki są dzieciakami. Wszyscy mieli niewiele ponad dwadzieścia lat i powietrze było przesycone pożądaniem. Dorzućmy plażę i piwo, a łatwo się domyślić, co zdarzy się później. Ale ja zmyję się dużo wcześniej.
Spędziłem wystarczająco dużo czasu z moimi kumplami, by wiedzieć, że potrzeba znacznie więcej niż kilku szczególnych dni, by przetrwał związek po dwóch stronach Atlantyku. Słyszałem, jak chłopcy z mojej jednostki po powrocie z urlopu przysięgali, że są zakochani - i może byli - lecz ta ich miłość nigdy nie przetrwała.
Gdy się zbliżyła, spojrzałem na jej twarz częściowo skrytą w cieniu, uświadamiając sobie z absolutną pewności, że wciąż ją kocham. Mimo listu, mimo tego, że jest mężatką. Mimo pewności, że nigdy nie będziemy razem.
Czułem ciężar na sercu, mając wrażenie, że nasz związek zaczyna przypominać wirowanie dziecinnego bąka. Gdy byliśmy razem, mieliśmy siłę, by utrzymać go w ruchu, a rezultatem było piękno, magia i niemal dziecinne wrażenie cudu. Gdy się rozdzielaliśmy, wirowanie nieuchronnie wyhamowywało. Stawaliśmy się chwiejni, niestabilni i wiedziałem, że muszę znaleźć jakiś sposób, żeby uchronić nas od przewrócenia się.
Przeżyliśmy razem coś cudownego i pragnę, żebyś na zawsze zachował to wspomnienie. Nie chcę też, byś choć przez chwilę pomyślał, że nie znaczyłeś dla mnie tyle co ja dla ciebie. Jesteś wyjątkowym i pięknym człowiekiem, John. Zakochałam się w Tobie, lecz co więcej, dzięki poznaniu Ciebie zrozumiałam, czym naprawdę jest miłość.
Kiedy człowiek wprawi coś w ruch, ogarnia go uczucie niepokoju, niemal żalu, dopóki nie dowie się prawdy.