Wiktor Hugo o umyśle, duszy [ pokaż wszystkie cytaty ]

Te trzy wyziewy: piwa, wódki i absyntu obciążają duszę ołowiem. W tym potrójnym mroku topi się niebiański motyl; z mgły przybierającej niewyraźny kształt skrzydła nietoperza – rodzą się trzy milczące furie: Koszmar, Noc i Śmierć – i krążą nad uśpioną Psyche.

(…) Spostrzegł, że jest coś innego jeszcze na świecie oprócz wiedzy; że dusza ludzka i tkliwych wrażeń potrzebuje, że życie bez pieszczoty i miłości byłoby kołowrotkiem suchym, skrzypiącym i rozpaczliwym.

Na szczęście Bóg wie, gdzie odnaleźć duszę.

Źrenica powiększa się w nocy i w końcu odnajduje się w niej światło, podobnie jak dusza powiększa się w nieszczęściu i w końcu odnajduje w nim Boga.

Umysł jest ogrodem.

To, co wprowadza ciemności w nasza duszę, może w niej pozostawić gwiazdy.

Nie można nakłonić umysłu, by poniechał jakiejś myśli, tak jak nie można zmusić morza, by nie zalewało brzegu. Dla marynarza zwie się to przypływem; da winowajcy - wyrzutem sumienia. Bóg wzburza duszę jak ocean.

Słowa spadające jedno po drugim na papier można by nazwać kroplami duszy.

Oko duszy nie znajdzie nigdzie tyle blasków i tyle cieni, co w człowieku, nie znajdzie nigdzie na świecie nic równie groźnego, równie zawiłego, równie nieodgadnionego i równie nieskończonego. Jest widok bardziej niezmierzony niż morze – niebo. Jest widok jeszcze bardziej niezmierzony niż niebo – wnętrze duszy ludzkiej.(...) Jakże posępna jest nieskończoność, którą każdy człowiek nosi w sobie.

Nie ograniczajmy umysłu ludzkiego: tłumienie jest złem.

Myśl jest pracą umysłu, marzenie jest jego rozkoszą. Kto myśl zastępuje marzeniem, ten nie odróżnia pożywienia od trucizny.

Kiedy wyszedł z wstrętnego miejsca zwanego kaźnią, biskup zadał taki ból jego duszy, jaki zbyt gwałtowne światło zadaje oczom przywykłym do ciemności.

Dusza nie poddaje się rozpaczy, nim nie wyczerpie wszystkich złudzeń.

A bezdenna rozpacz i najwyższa inteligencja tworzą szczególnie niebezpieczne połączenie krańcowości.

Nie ma na świecie nic równie potężnego jak pomysł, którego czas właśnie nadszedł.

Można stawić opór najazdowi armii, ale nie inwazji myśli.