Johann Wolfgang von Goethe

Biada temu, kto nadużywa przewagi, jaką nad sercem drugiego posiada.

Otóż nic nie jest mi tak przykre, jak kiedy ludzie dręczą się nawzajem, zwłaszcza jeśli młodzi ludzie w kwiecie wieku, gdy powinni być najbardziej choinki na wszelkie radości życia, psują sobie tych kilka dobrych dni kwaśnymi minami i dopiero gdy jest za późno, rozumieją niepowetowane swe marnotrastwo.

Ku magii przeto zwracam wzrok
czy za nieczystych duchów sprawą
nie pryśnie tajemnicy mrok,
nie stanie się przeczucie jawą?

Gdzie brak pojęcia o przedmiocie,
Tam właśnie słowa są w obrocie.
Słów się dobiera, o słowa się spiera,
Na słowach system się opiera,
Ufa się słowu i za słowo chwyta,
Słowo się rzekło – i wystarczy, kwita.

Najgorsze towarzystwo lepsze niż samotność...

Ze złości zaraz oddałbym się czartu. Gdybym był tylko czym innym, nie czartem.

Zacho­wanie się jest lus­trem, w którym każdy po­kazu­je, ja­kim jest.

Kiedy jes­tem głupi to­lerują mnie, kiedy mam rację, wpa­dają w gniew.

Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga

Nauka Chrystusa nigdzie nie była bardziej tłumiona niż w chrześcijańskim Kościele.

Człowiek błądzi, póki dokądś zmierza.

Ręka, która w sobotę zmiata i szoruje, w niedzielę będzie cię pieścić najlepiej.

Kto ma słuszność i cier­pli­wość, dla te­go przyj­dzie też od­po­wied­ni czas.

Siedzę przy niej czasem przez dwie, lub trzy godziny, sycąc oczy jej postacią, śledząc jej ruchy, pojąc się niebiańską muzyką jej słowa.

Ten ucieleśnia szept, kto szeptu słucha;

- On jej sprzyja pono?
- A ona jemu. Zwykłe to są dzieje.

Jeśli młodzieńcem ojcu cześć wyrażasz, on swej nauki chętnie ci udzieli.
Jeżeli mężem sam wiedzę pomnażasz, to syn twój zdoła dopiąć wyższych celi.

Gdybym mógł dostąpić szczęścia i umrzeć za ciebie, poświęcić się za ciebie! Umarłbym ochoczo, radośnie, gdybym ci mógł przywrócić spokój, rozkosz twego życia.

Szczęśliw, kto jeszcze śni, że kiedyś tam
Z owego morza błędu się wynurzy.
Czego nie wiemy, właśnie trzeba nam,
Tego, co wiemy, nie umiemy użyć.

Mało kto, żyjąc, z życia zdaje sobie sprawę;
gdziekolwiek je ułapisz, wszędzie jest ciekawe.