Człowiek czyta i musi podziwiać: oto co znaczy formuła jak NAJLUŹNIEJSZA! oto co znaczy sens mniej lub bardziej szeroki! Czyta człowiek i przypomina sobie, jak szeroko rozpościerał się nasz najmilszy artykuł...
"...propaganda albo agitacja, albo udział w organizacji, albo poparcie (będące poparciem obiektywnym, albo mogące okazać się takim)...dla organizacji albo osób, działalność, która nosi charakter...".
Ależ dajcie mi tu świętego Augustyna, a też mu ten artykuł przypnę!
...organizację kontrrewolucyjną można wykryć nawet gdy jej nie ma...
Język, którym operuje główny oskarżyciel ma taki kształt: "interesuje mnie kwestia faktu!"; proszę skonkretyzować moment tendencji!"; "operujemy na płaszczyźnie analizy prawdy obiektywnej". Czasami strzeli znienacka łacińskim przysłowiem (co prawda, powtarza je przez kilka procesów z rzędu, dopiero po kilku latach dopracuje się drugiego). Ale też trzeba przyznać, że w trakcie tej rewolucyjnej bieganiny zdążył skończyć dwa fakultety. Co w nim ujmuje, to fakt, że o podsądnych wyraża się z całą bezpośredniością: "zawodowi nikczemnicy!". I nie bawi się w żadną hipokryzję. Nie podoba mu się na przykład uśmiech oskarżonej, więc jeszcze przed sentencją sądu, mówi złowrogo, kawa na ławę: "A co do was, obywatelko Iwanowa z tym waszym uśmiechem, to znajdziemy sposób, żeby już nigdy więcej się nie pojawił!".
W praktyce Rewwojentrybunałów "traci wszelki sens prawo apelacji, wprowadzone przez burżuazję.;. w ustroju sowieckim nikomu nie jest potrzebna ta mitręga".
"Wprowadzanie praktyki odwołań jest rzeczą absolutnie niedopuszczalną". "Odmawia się prawa do wnoszenia skarg kasacyjnych" . "Wyroki należy wykonywać prawie bez zwłoki, aby efekt represji był jak najsilniejszy". "Trzeba koniecznie odbierać przestępcom wszelką nadzieję na odwołanie, albo zmianę wyroku Rewolucyjnego Trybunału Wojennego".
"Rewolucyjny Trybunał Wojenny jest niezbędnym i wiernym organem Dyktatury Proletariatu i zadaniem jego jest przeprowadzenie klasy robotniczej przez niebywałe zwały ruin, przez oceany krwi i łez...aż do krainy wyzwolonej pracy, szczęścia mas pracujących i wszelkiego piękna".
A dawna, rozpowszechniona tradycja paczek świątecznych dla więźniów? Nikt w Rosji nie przystępował do wielkanocnych rekolekcji, jeśli przedtem nie zaniósł bezimiennemu aresztantowi paczki żywnościowej do wspólnego, więziennego kotła. Niesiono w darze szynki, placki, kulebiaki, kołacze. Jakaś biedna starowinka - też niosła dziesięć pisanek i lżej robiło jej się na sercu. Gdzie też podziała się ta rosyjska dobroć? Zastąpiło ją uświadomienie! Jak bardzo, w jak nieodwracalny sposób nastraszono nasz lud, jak oduczono go troski o tych, którzy cierpią! Dziw teraz bierze, kiedy się o tych sprawach mówi. Gdyby teraz ktoś w jakiejś instytucji zaproponował zbiórkę przedświąteczną na rzecz miejscowego aresztu, zwierzchność uznałaby to niemal za próbę antysowieckiego powstania! Do takiego zbydlęcenia doszli.
Nie byłem już kapitanem, lecz zdemaskowanym wrogiem ludu (każdy bowiem aresztowany jest u nas już w chwili ujęcia całkowicie zdemaskowany).
To prawda, mówiło się, że aresztują i sądzą ludzi nie za samą wiarę, tylko za głoszenie swoich przekonań i wychowywanie dzieci w tym duchu. Jak to pisała Tania Chodkiewicz:
"Modlić się nikt ci nie zabrania,
Lecz tak...by słyszał tylko Bóg".
(Za ten wiersz dostała dziesięć lat). Człowiek, wierzący że dane mu było poznać prawdę, zmuszony jest ukrywać ją...przed własnymi dziećmi!! Wychowanie dzieci w duchu religijnym zaczęto w latach 20. kwalifikować według artykułu 58-10, to znaczy jako agitację kontrrewolucyjną! Co prawda, jeszcze w trakcie rozprawy podsądny mógł zaprzeć się wiary. Niezbyt często, ale zdarzało się czasem, że ojciec deklarował odstępstwo i zostawał na wolności, aby móc dzieci wychowywać: matka zaś szła na Solówki (przez wszystkie te dziesięciolecia kobiety przejawiały o wiele większą stałość i żarliwość).
Wszystkim skazanym za religię dawano dychę, najcięższy w tych czasach wyrok.
(...) Skazanym za wiarę odcięto wszelką możność powrotu do dzieci i ojczystych stron.
Toć nam nieraz mówiono, że chodzi nie o winę indywidualną tylko o zagrożenie społeczne: wolno wsadzić także niewinnego, jeśli jest obcy socjalnie, wolno wypuścić winnego, jeśli to element socjalnie bliski.
Ale jakiż to stopień osiągnęło zaćmienie, powodowane przez monotonne, upaństwowione łgarstwo! Nawet najbardziej pojętni z nas zdolni są do ogarnięcia tylko tej części prawdy, o którą rozkwasili sobie własną gębę.
Amnestia! Wspaniałomyślnej i szerokiej amnestii oczekiwaliśmy - i pragnęliśmy jej! (...) Ale - DO MIŁOSIERDZIA TRZEBA ROZUMU.
...kilkaset tysięcy młodych ludzi, wielu od dwudziestu do trzydziestu lat, chwyciło za broń przeciw własnej Ojczyźnie w sojuszu z najgorszym jej wrogiem. Że może warto się zastanowić: któż tu jest bardziej winien - ta młodzież czy siwowłosa Ojczyzna? Że nie sposób objaśnić tego biologiczną skłonnością do zdrady, że tu muszą być jakieś przyczyny o charakterze społecznym.
Rewolucyjne Wojenne Trybunały to przede wszystkim organy służące do niszczenia, izolacji, unieszkodliwiania i terroryzowania wrogów robotniczo-chłopskiej ojczyzny i dopiero w drugiej kolejności są to sądy, ustalające stopień winy danego osobnika.
...najważniejszą rzeczą w każdym procesie sądowym jest nie tak zwana wina, nie zasadność zarzutów - lecz zasada celowości...
W nowosybirskim więzieniu tranzytowym w 1945 roku konwój robi apel aresztantów według spraw. "Taki a taki! - 58-1-a, dwadzieścia pięć lat!". Naczelnik konwoju jest zaciekawiony: "Za co tyle dali?" - "A za nic". - "Łżesz. Za nic - daje się dziesięć".
Toć wyrok uniewinniający to bezmyślność, także z ekonomicznego punktu widzenia! Przecież to znaczy, że i konfidenci, i agenci, i funkcjonariusze śledczy, i prokuratura, i klucznicy, i konwojenci - wszyscy trudzili się na darmo!
Kodeks z 1926 roku, (...) był krytykowany za "niedopuszczalne, burżuazyjne podejście", za "niewystarczająco klasowy stosunek", za jakieś "burżuazyjne przestrzeganie proporcji między ciężarem winy a karą".
Zadaniem sądu nie jest skasowanie terroru; podobne obiecanki byłyby oszukiwaniem samych siebie, albo łudzeniem innych. Sąd powinien terror uzasadnić i uprawomocnić w sposób pryncypialny, jasny, bez fałszu i upiększeń. Formuła powinna być jak najluźniejsza, bowiem tylko rewolucyjna świadomość prawna i rewolucyjne sumienie decydować będą o praktycznych warunkach stosowania tego w sensie mniej lub bardziej szerokim.
Z komunistycznym pozdrowieniem Lenin.
Pewien były "kułak" kończył już odsiadywanie swojej dychy. Orał w obozowego wołka i nie mógł patrzeć, jak bydlątko głoduje. Tego właśnie obozowego wołka – nie siebie! – nakarmił burakami i dostał za to 8 lat...Rzecz jasna, żaden przedstawiciel "socjalnie bliskiego elementu" nie myślałby nawet o dokarmianiu bydlęcia! Tak właśnie przez dziesięciolecia dokonuje się wśród ludu selekcja, tak się oddziela tych, co mają żyć, od tych, co powinni umierać.
Trocki: "Zastraszanie jest potężną bronią polityczną i trzeba być hipokrytą, aby tego nie rozumieć". - jak obecne doświadczenia pokazują, politycy naszych czasów doskonale odrobili lekcję historii, i widać na kim się wzorują...