Patrząc na ludzi przybywających do Europy człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że ci, którzy się integrują, to nie muzułmanie. Integracja udaje się tym, którzy stawiają prawo ponad religię. A ci, którzy decydują się na życie w kulturze, której podstawą jest religia, będą mieli problemy. W szkole i innych instytucjach Republiki.
Kuchnie wielkich restauracji to miejsca niezwykłe. Radzę każdemu, jeśli tylko ma okazję, żeby pozdrowił szefa kuchni. Obok pieca zawsze znajduje się stół. Zasiada przy nim szef kuchni, który jada ze swoją rodziną lub przyjaciółmi i obserwuje pracę brygady pomagierów. To jest to! Uwielbiam ten balet i kuchennych tancerzy, którzy pracują w pozornym bałaganie. Mimo to wszystko jest obliczone co do milimetra i co do sekundy.
To przy stole załatwia się wiele spraw i nawiązuje przyjaźnie. Przecież rzadko jemy z tymi, których nie lubimy. Jedzenie w szczególny sposób określa zatem naszą postawę wobec świata. A skoro tak, nabrzmiewają nasze emocje, w zależności od tego, z kim wspólnie jemy albo dla kogo gotujemy.
Po raz pierwszy poznałem tajniki prawdziwej kuchni ponad dwadzieścia lat temu. [...] Przemierzyliśmy niemal całą Francję, dając ponad sto przedstawień. Pan Barel, organizator tournée, znał w każdym mieście wszystkie znaczące restauracje. To była inicjacja kulinarna udzielona mi przez konesera.
To defekt aktora. Chcę aby wszyscy mnie lubili, więc powiem wszystko co ich zadowoli.
W domu trzymam się prostych rzecz prosto: ryba, pasta, zupa; często przyrządzam dla rodziny.
Nie ma nieba na ziemi, w każdym razie nie w tej chwili.
Mogę gdzieś wejść i stworzyć dobrą atmosferę. Nauczyłem się wcześniej tego, kiedy studiowałem aktorstwo. Jedną z rzeczy którą mnie nauczyli, było to, jak wysyłać pozytywne sygnały kiedy wchodzisz do pokoju. Ciesze się, że się tego nauczyłem.
Bycie dumnym, a bycie nacjonalistą, to dla mnie dwie różne rzeczy.
Najlepszym sposobem na zaimponowanie kobiecie, jest bycie najszczerszym jak się da.
Powiedziałbym, że większość komediantów to najsmutniejsi ludzie. To dla mnie największy paradoks.
We Francji jest jeden człowiek, który wszystkim rządzi: reżyser, który napisał scenariusz. To jest dzieło sztuki. On również kontroluje montaż, ponieważ ma możliwość wpływania na ostateczny kształt filmu. To gwarantuje francuskie prawo. Jest to spore ułatwienie, gdyż jest tylko jeden człowiek odpowiedzialny za wszystko i tylko z nim należy rozmawiać.
Nigdy nie jest się pewnym, czy ludzie będą się śmiać z tego samego, z czego my się śmiejemy.