Żal jest jedną z emocji kontrfaktycznych, czyli takich, które budzą się na myśl o alternatywnych wariantach rzeczywistości.
Smutno, gdy dnie posępne z wolna przemijają, smutno, gdy dnie radosne przemijają szybko.
Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.
Na smutku trudno polegać, bo jeśli ludzie go nie podzielają, to on potrafi podzielić ich.
Czas koi smutek. Nawet ten największy. Z wyjątkiem smutku matki czy ojca po stracie dziecka.
Zwykle, gdy ludzie są smutni, nie robią nic. Po prostu opłakują swój stan. Ale kiedy się wściekną, doprowadzają do zmiany.
- (...) Myślę, że w każdym głębokim smutku kryje się odrobina komizmu.
Wolałbym już głupotę poprawiającą mi humor niż doświadczenie wpędzające mnie w smutek.
Sukces, dostatek i rozkosz mogą być grubiańskie i pospolite, lecz smutek jest czymś najwrażliwszym na świecie.
[...] Dante umieścił na dnie piekieł tych, którzy z własnej woli spędzili życie w smutku.
Ależ wiatr wyje w paszczy mózgu; jakie to smutne być żywym z rękami i nogami, z fiutem, jajami, pępkiem i całą resztą i czekać czekać czekać, żeby to wszystko umarło, to takie głupie, ale nie ma nic innego do roboty, naprawdę.
(...) największą odwagą jest życie w stanie zadowolenia. Smutek to ogromne tchórzostwo. Do tego, aby być nieszczęśliwym, nic nie jest potrzebne. Każdy tchórz, każdy głupek może się tak czuć. Każdy potrafi być nieszczęśliwy. Ale do poczucia błogości potrzebna jest ogromna odwaga - a żeby ją poczuć, trzeba nad sobą pracować.
Jeśli twoja radość została czymś wywołana, prędzej czy później zniknie, pozostawiając cię w głębokim smutku. Istnieje jednak również inny rodzaj radości, którą można rozpoznać po potwierdzającym ją znaku: po prostu nagle, bez żadnej przyczyny doświadczasz radości i mimo najszczerszych chęci nie jesteś w stanie powiedzieć dlaczego.
Smutek rozproszy się, gdy słońce wstanie. On jest jak mgła.
Ze smutkiem trzeba tak walczyć, jak z chorobą. Nie dopuścić, żeby się stała chronicznym stanem, nałogiem myśli i uczuć. Trzeba mu przeciwstawić cele i dążenia, które pozostały żywe, trzeba przeciwstawić obowiązek względem ludzi - ludzi bliskich i Tobie oddanych. Rozumiesz? Jest w Tobie więcej sił, niż Ci się teraz zdaje.
I jakoś tak smutno było, że chciało się gryźć najtwardsze metale...
W chwilach niedoli człowiek szuka pociechy w tym, że zespala swój smutek ze smutkiem innych.
Poza uczuciami seks jest pustynią, na której umiera się ze smutku.
Ten, który ucieka, nie czuje smutku opuszczonych.