- To nadzwyczajne - powiedziałem, wybuchając śmiechem. - Skoro jednak, jak powiedziałeś, nie popełniono żadnego przestępstwa i nikomu nie stała się krzywda, poza zgubieniem gęsi, to cała ta dedukcja wydaje się niepotrzebną stratą czasu i energii.
Holmes już otwierał usta, by mi odpowiedzieć, kiedy drzwi się otworzyły i Peterson wpadł do pokoju; był zaczerwieniony, twarz jego wyrażała oszołomienie i zdumienie.
- Gęś, panie Holmes! Gęś! - wydyszał.
- Co z nią? Czyżby ożyła i uciekła przez okno kuchenne? — Holmes odwrócił się na kanapie, by lepiej widzieć podnieconą twarz przybyłego.
