Laozi

Najlepszy lider to taki, gdy ludzie ledwo wiedzą, że istnieje. Niezbyt dobry to taki, kiedy ludzie go słuchają i cieszy się ich uznaniem. Najgorszy to taki którym ludzi gardzą. Nie szanuj ludzi, oni nie będą szanować ciebie. Mając dobrego lidera, który niewiele mówi, ludzie powiedzą "sami to zrobiliśmy", po tym, kiedy jego praca jest skończona, i osiągnął swoje cele.

Znakiem umiarkowanego mężczyzny jest wolność od własnych pomysłów.

Im więcej zakazów nakładanych jest na ludzi, tym biedniejsi się stają.

Tao działa jak najdoskonalsza fontanna,
jest perfekcyjna i nigdy się nie przelewa.
Tryskają z niej wszystkie rzeczy i wracają do niej,
wydaje się, że jest źródłem ich pochodzenia.

Tao można się nauczyć,
ale zrozumienie moich słów
to nie to samo, co podążanie za Tao.

Tao, które można opisać
nie jest wiecznym Tao
Imię, które można nazwać
nie jest wiecznym Imieniem.
To, czego nie da się nazwać, jest wiecznie rzeczywiste.

Kto wie, nie mówi; kto mówi, nie wie.

Odpowiedzialni jesteśmy nie tylko za to, co robimy, lecz i za to, czego nie robimy.

Nie ma większego niebezpieczeństwa nad lekceważenie wroga.

Łaska i niełaska jednakowo w zadziwienie winny nas wprawiać.

Kto zamierzył wielkie dzieło, często klęskę ponosi właśnie wtedy, gdy je ukończył.

Kto umie się zatrzymać, ten potrafi nieszczęściu zapobiec.

Wiedzieć, że się (nic) nie wie, to szczyt (wiedzy).

Trzydzieści szprych w piaście (tworzy koło). Dzięki pustce między nimi istnieje pożytek z koła.

Trzeba działać zanim coś zaistnieje.

Ten, kto zna (innych) ludzi, posiada (tylko) wiedzę.
Ten, kto zna siebie samego, jest (człowiekiem) oświeconym.

Tao (istniało) zanim (na ziemi i na niebie pojawiły się różne) zjawiska i najwyższe bóstwo.

Święty (mędrzec) znajduje się ponad (ludem), ale lud nie (odczuwa) jego ciężaru.
Święty (mędrzec) znajduje się na przedzie, ale lud nie czuje się przez to urażony.

Pięć barw czyni ludzi ślepymi.

O wielkim mówię, że przemija.
O przeminionym mówię, że się oddala.
O oddalonym mówię, że powraca.