Urodzony w 1135 r. w Kordobie, zmarły 13 grudnia 1204 w Kairze żydowski filozof i lekarz. Autor „Księga przykazań” (Sefer ha-Micwot) - najważniejszego średniowiecznego komentarza do Talmudu.
Całe wielkie zło, które ludzie wyrządzają sobie nawzajem z powodu pewnych intencji, pragnień, poglądów lub zasad religijnych, również wynika z nieistnienia, ponieważ wywodzą się z ignorancji, która jest brakiem mądrości.
Należy widzieć świat i widzieć siebie jako wagę z równą równowagą dobra i zła. Kiedy robi się jeden dobry uczynek, szala przechyla się na dobro – on i świat zostają zbawione. Kiedy dokona jednego złego czynu, szala przechyla się na zły - on i świat zostaje zniszczony.
Liczne zła, na jakie narażone są poszczególne osoby, wynikają z wad istniejących w samych osobach. Narzekamy i szukamy ulgi od własnych błędów; cierpimy z powodu zła, które z własnej woli wyrządzamy sobie i przypisujemy je Bogu, który jest od nich daleki!