Urodzony w 1135 r. w Kordobie, zmarły 13 grudnia 1204 w Kairze żydowski filozof i lekarz. Autor „Księga przykazań” (Sefer ha-Micwot) - najważniejszego średniowiecznego komentarza do Talmudu.
Gdyby ludzie posiadali mądrość, która jest w takim samym stosunku do postaci człowieka, jak wzrok do oka, nie wyrządziliby żadnej krzywdy sobie ani innym; bo poznanie prawdy usuwa nienawiść i kłótnie, zapobiega wzajemnym urazom.
Wszystkie wady i grzechy człowieka wynikają z substancji ciała, a nie z jego formy, podczas gdy wszystkie jego zasługi wynikają wyłącznie z jego formy.
Podczas gdy jeden człowiek może sam odkryć pewną rzecz, drugi nigdy nie jest w stanie tego zrozumieć, nawet jeśli jest przez długi czas nauczany za pomocą wszelkich możliwych wyrażeń i metafor; jego umysł w żaden sposób nie może tego pojąć, jego zdolności są do tego niewystarczające.
Kiedy człowiek posiada dobre, zdrowe ciało, które go nie obezwładnia ani nie zakłóca w nim równowagi, posiada boski dar. Krótko mówiąc, dobra konstytucja ułatwia panowanie duszy nad ciałem, ale nie jest niemożliwe pokonanie złej konstytucji poprzez trening.
