Cytaty katastroficzne, pesymistyczne i filozoficzne

Całe istnienie to nieustanny koniec.

Wiem, co wiem, a najgorsze jest to, że wiedząc o wielu rzeczach, jeszcze nie znam wszystkiego.

Zresztą na tym padole każde powodzenie jest zbrodnią i trzeba za nie odpokutować. Ten, co dostaje medal, dostaje obie jego strony równocześnie.

Zdrowy rozsądek, to jedyna rzecz, na którą nie można liczyć.

Cokolwiek wybierzesz, będziesz żałować, ponieważ to drugie pozostanie i będzie cię prześladować.

Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając tylko niewielki fragment rzeczywistości, który w dodatku pojmujemy na opak.

Zawsze coś wynajdziemy, żeby stworzyć sobie wrażenie istnienia...

Jesteśmy jak małe płomyki, Helikaon, migotamy sami w ciemności przez jedno bicie serca. Nasze dążenie do bogactwa, chwały i sławy, nie ma sensu. Narody z którymi walczymy przeminą. Nawet góry rozpadną się w proch. Aby żyć naprawdę, musimy dążyć do tego, co nie umiera.

Ludzie są tak nieodzownie szaleni, iż nie być szalonym znaczyłoby być szalonym innym rodzajem szaleństwa.

Dobro to nic innego, jak tylko to, co odpowiada egoizmowi wszystkich ludzi.

Przestępstwo jest zbyt pożyteczne, aby można było marzyć o tak niedorzecznej i tak w końcu niebezpiecznej sprawie, jak społeczeństwo bez przestępstw. Bez przestępstwa nie ma policji. Co pozwala ludności zaakceptować obecność policji, kontrolę policyjną, jeśli nie lęk przed przestępcą? To cudowna gratka. On i tylko on usprawiedliwia tę tak nową a tak potężną instytucję.

Żyjąc wystarczająco długo, stajemy się karykaturami samych siebie.

Od krzywd się nie odłączy nikt,
Za żadne skarby, zbrodnia poczucie winy karmi,
Nie ważne, elitarny, czy zwykły,
W każdym strach zmusza do modlitwy,
W obliczu śmierci nie ma sprytnych, nie ma odważnych,
Straszy brak uzyskania drugiej szansy...

Świat łamie każdego i potem niektórzy są jeszcze mocniejsi w miejscach złamania. Ale takich, co nie chcą się złamać, świat zabija. Zabija w równej mierze najlepszych, najdelikatniejszych i najdzielniejszych. Jeżeli nie jesteś żadnym z nich, możesz być pewien, że zabije cię także, ale bez szczególnego pośpiechu.

Wszystko w jakiś sposób zabija wszystko inne.

Ludzie tak są prości i tak naginają się do chwilowych konieczności, że ten, kto oszukuje, znajdzie zawsze takiego, który da się oszukać.

Jedynym sposobem pozbycia się pokusy jest uleganie jej.

Bytując w izolacji od ludzi odczuwa się bezwartościowość swego istnienia.

Najsmutniejszym aspektem dzisiejszego życia jest to, że nauka osiąga wiedzę szybciej niż społeczeństwo osiąga mądrość.

Każda chwila, która mogłaby być wykorzystana lepiej, jest stracona.