Miłość sprawia, że nawet najbardziej bystre oczy przestają widzieć.
Oko w miłości wodzem.
W oczach obojga żar jednaki płonie, lecz on, w niej wroga przypuszczając, szlocha, a ona miłości z wędki grozy chłonie.
Miłość jak piorun w jego grzmi westchnieniach,
Jak błyskawica w jego oczach świeci.
Bo miłość widzi duszą, nie oczyma,
Dlatego ślepy Kupido oczu nie ma.
Oczy zakochanych widzą ostrzej niż oczy Boga, ale często zbyt ostro.
Bo tylko ci, którzy kochają oczami, żegnają się przed rozstaniem. Ci, którzy robią to sercem i duszą, nie. Bo tak naprawdę nigdy się nie rozstają.
Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał...
Miłość jest tajemnicą. Łapiemy ją gdzie się da. Przeważnie nie wybieramy, kogo kochamy. To się po prostu dzieje. Głos mówi do nas w takie sposób, że uszy nie słyszą. Uznajemy piękno niewidoczne dla oczu. Doświadczamy zmian w naszych sercach, których nie da się opisać.
Oczy człowieka kochającego człowieka to jedyne lustro.
Piękno kobiety nie przejawia się w ubraniach, które nosi, w jej figurze lub sposobie w jaki układa włosy. Piękno kobiety musi być widoczne w oczach, ponieważ są one drzwiami do jej serca – miejsca gdzie mieszka miłość.
Miłość mężczyźnie wychodzi przez oczy, a kobiecie przez uszy.
O łotrze stary, stary łotrze, im młodsza się o ciebie otrze, tym do niej robisz oczy słodsze.