Adam Mickiewicz (1798–1855) – polski poeta okresu romantyzmu.
Jak łatwo może człowiek popsuć szczęście drugim W jednej chwili, a życiem nie naprawi długim!
Niech słowo kocham jeszcze raz z ust twych usłyszę. Niech je w sercu wyryję i w myśli zapiszę.
Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu (...)
Źródło: Stepy Akermańskie w: Poezye
Wiedzę możemy zdobywać od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami.
Socjalizm jest to słowo całkiem nowe. Kto słowo to stworzył? Nie wiadomo. Najstraszliwsze są te słowa, których nikt nie urobił, a które wszyscy powtarzają.(...) Stare społeczeństwo i ci wszyscy, co je reprezentują, choć nie pojęli znaczenia wyrazu, wyczytali w nim wyrok śmierci na siebie.
Mierz siłę na zamiary,
Nie zamiar podług sił!...
Bóg sam może świat zniszczyć i drugi wystawić,
A bez naszej pomocy nie może nas zbawić.
Bo dzieło zniszczenia
W dobrej sprawie jest święte, jak dzieło tworzenia:
Bóg wyrzekł słowo stań się, Bóg i zgiń wyrzecze!
Bez serc, bez ducha — to szkieletów ludy.
Młodości! podaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy...
Aby kraj mógł żyć, trzeba, aby żyły prawa.