Pamiętam list, który napisał do mnie brat po przyjściu na świat jego syna: "dzień i noc- tak zaczynał się list- babrzę się w gównie”.
Moja jedyna siostra, zmarła mając czterdzieści lat. Jej ostatnie słowa brzmiały " nie boli". Dobre ostatnie słowa. Zabił ją rak.
I oto widzę, że sformowanie obu głównych maksym mojej twórczości zawdzięczam rodzeństwu: „ od świtu do nocy babrzę się w gównie.„Nie boli”.
Powiedzenie o kimś, że czasami zachowuje się jak dziecko, jest wyrazem głębokiego szacunku i uznania, bo właśnie tacy ludzie miewają genialne pomysły.