Miasto ślepców

Wszyscy mężczyźni są tacy sami, myślą, że skoro wyszli z brzucha kobiety, to wszystko o niej wiedzą.

W strachu nogi biegną szybciej od myśli.

Trudność nie polega na życiu z bliźnimi, lecz na ich zrozumieniu.

Nic tak nie zmienia ludzi, jak nowa nadzieja.

Na zawsze to zawsze zbyt długo.

Kiedyś uważano, że moralność zależy od koloru krwi lub obfitości łez, a oczy nazywano zwierciadłem duszy, co wkrótce spowodowało, że ludzkość wpadła we własną pułapkę, gdyż jej oczy zaczęły zdradzać kłamliwość ust.

Każdy z nas nosi w sobie coś, czego nie można nazwać, co stanowi prawdę o nas samych.

Jeszcze nie narodziła się istota ludzka pozbawiona egoizmu, nazywanego słusznie drugą skórą człowieka.

Jak świat światem nie ma nic łatwiejszego niż rozsiewać zło.

Bez przyszłości teraźniejszość staje się bez znaczenia.

To, co nazywamy ślepotą to jedynie odbieranie rzeczom ich czysto zewnętrznej formy, podczas gdy cała reszta pozostaje nie zmieniona, choć spowita czernią.

Największym ślepcem jest ten, kto nie chce przejrzeć.

Być może w świecie ślepców wszystko będzie wreszcie prawdziwe (...), Ludzie zaczną wreszcie być sobą, ponieważ nikt nie będzie się im przyglądał.