Sapo i ptaki, Moll, wieśniacy, ci, którzy szukają w mieście, szukają się
wzajemnie i od siebie wzajemnie odchodzą, moje wątpliwości, które mnie
nie interesują, moja sytuacja, rzeczy posiadane (...) Tak, nie ma co udawać,
ciężko jest wszystko opuszczać. Zżarte strachem oczy zatrzymują się nędznie na wszystkim, o co tak długo błagały w ostatniej modlitwie, prawdziwej
modlitwie wreszcie, tej która prosi o nic.
