Był polskim poetą, satyrykiem i aforystą używającym pseudonimu Stach. Pochodząc z uszlachconej rodziny żydowskiej, w okresie międzywojennym związał się z ruchem lewicowym.
W swojej twórczości używał formuły starożytnych sentencji, posługując się ciętym dowcipem, kalamburami i skrótami myślowymi. Potrafił trafnie komentować współczesną mu rzeczywistość.
A może Bóg sobie mnie upatrzył na ateistę?
Bogowie dziedziczą po sobie przymioty i wiernych.
Bogu, co boskie, cesarzowi, co cesarskie. A co ludziom?
Co spadło nam z nieba? Szatan.
Co to jest Chaos? To jest Ład, który zniszczono przy Stworzeniu Świata.
Czasem mnie diabeł kusi, by uwierzyć w Boga.
Czy jestem wierzący? Bóg jeden raczy wiedzieć.
Czy za karę, że nie wierzę w duszę, nie mam duszy?
Czym staje się diabeł, kiedy przestaje wierzyć w Boga?
Duch czasu straszy nawet ateistów.