Antoine de Saint-Exupéry o człowieku, ludziach [ pokaż wszystkie cytaty ]

Człowiek tym jest większy, im jest bardziej sobą

Mierząc się z przeszkodą, człowiek poznaje siebie.

Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

Być człowiekiem to czuć, kładąc swą cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.

Dla nas, wychowanych w kulcie szacunku dla człowieka, wielką wartość mają zwykłe spotkania, które czasem przemieniają się w cudowne święta.

Cywilizacja zaczyna się od tego, co najistotniejsze. Jest ona najpierw w człowieku ślepym pragnieniem ciepła. Potem człowiek, błądząc, odnajduje drogę prowadzącą do ognia.

Człowiek, żeby wzrastać, musi tworzyć, a nie powtarzać.

Oto prawda o człowieku - istnieje dlatego, że ma duszę.

Dobrze bowiem, kiedy przedmioty wytwarza się aby służyły ludziom, ale strasznie – kiedy ludzi tworzy się, aby byli jak kosze na śmieci, gotowe na przyjęcie przedmiotów.

Nie rozumiem ludzi co uważają się za ludzi, chociaż pod naciskiem, którego nie odczuwają, są sprowadzeni jak mrówki do funkcji, jakie wykonują.

Prawdą człowieka jest to, co go czyni człowiekiem.

Tylko nieznane przeraża człowieka. Ale dlatego, to stawia mu czoło, ono już nie jest nieznane.

W świecie, gdzie życie tak naturalnie łączy się z życiem, gdzie kwiaty nawet w powiewie wiatru łączą się z kwiatami, gdzie łabędź zna wszystkie łabędzie, tylko ludzie budują sobie samotność.

Wszystko jest w człowieku paradoksalne, wiadomo.

- Gdzie są ludzie? Trochę tu samotnie na tej pustyni...
- Wśród ludzi jest się równie samotnym.

Człowiek to ktoś, kto nosi w sobie coś większego niż on sam.