Zdrowie wymaga stanu równowagi między wpływami środowiska, sposobem życia oraz różnymi elementami ludzkiej natury.
By leczyć ciało ludzkie, konieczna jest wiedza o całości zjawisk.
Trzeba wiedzieć, że z mózgu samego płyną nasze przyjemności, radość, śmiech, wesołość, a także nasze smutki, ból, żałość i łzy…
Szlachetne cechy istnieją naprawdę u szlachetnych ludzi.
Starzy ludzie cierpią na mniej chorób niż młodzi, ale za to te nigdy ich nie opuszczają.
Medycyna przynosi często pociechę, czasami łagodzi, rzadko uzdrawia.
Życie krótkie, nauka sztuki długa, okazja ulotna, doświadczenie mylne, wyrokowanie (diagnozowania) trudne.
Mądry człowiek powinien wiedzieć, że zdrowie jest jego najcenniejszą własnością i powinien uczyć się, jak sam może leczyć swoje choroby.
Lekarz ma tylko jedno zadanie: wyleczyć chorego. Jaką drogą tego dopnie, jest rzeczą obojętną.
Zażywający kąpieli winien zachować spokój i daleko posuniętą powściągliwość, nie powinien nic robić, inni mają oblewać go wodą i szorować.
Twoje pożywienie powinno być lekarstwem, a twoje lekarstwo powinno być pożywieniem.
Jedzenie, picie, sen, miłość cielesna – wszystko z umiarem.