12 życiowych zasad. Antidotum na chaos.

Przysłowiowo lepiej rządzić własnym duchem niż miastem.

Kiedy arystokracja przeziębi się, klasa robotnicza umiera na zapalenie płuc.

Nie powinno się ignorować wytycznych swojej kultury. Życie jest krótkie i nie ma czasu, aby wszystko rozgryźć samodzielnie. Mądrość z przeszłości była ciężko zdobywana, a zmarli przodkowie mogą mieć coś przydatnego do powiedzenia.

Pytanie do rodziców: czy chcecie, aby Wasze dzieci były bezpieczne, czy silne?

Sny rzucają światło na mroczne miejsca, do których rozum jeszcze nie dotarł.

Musisz być ostrożny, ponieważ polepszanie życia oznacza wzięcie na siebie dużej odpowiedzialności, a to wymaga więcej wysiłku i troski niż głupie życie w bólu i pozostawanie aroganckim, zakłamanym i urażonym.

Jeśli dziecko nie zostało nauczone właściwego zachowywania się w wieku do czterech lat, zawsze będzie miało trudności w nawiązywaniu przyjaźni.

Bezwartościowość to domyślny stan.

Jeśli zdradzasz siebie, jeśli kłamiesz i grasz kłamstwo, osłabiasz swój charakter.

To, do czego dążysz, określa to, co widzisz.

Ludzki mózg organizuje się poprzez rozmowę. Jeżeli ktoś nie jest w stanie opowiedzieć swojej historii, traci zmysły.

Zawsze stawiaj stawanie się ponad swój obecny stan.

Nietzsche powiedział, że o wartości człowieka decyduje to, jak dużo prawdy może tolerować.

Strasznie cierpieć i wiedzieć, że samym jest się tego przyczyną: to właśnie jest piekło.

Jeżeli myślisz, że twardzi mężczyźni są niebezpieczni, poczekaj, aż zobaczysz, do czego zdolni są słabi mężczyźni.

Kiedy masz coś do powiedzenia, milczenie jest kłamstwem.

Stanąć z wyprostowanymi plecami, to przyjąć wielką odpowiedzialność za życie z szeroko otwartymi oczami.

Być może Człowiek jest istotą, która nigdy nie powinna zaistnieć. Być może świat powinnien zostać oczyszczony z ludzkiej obecności, aby Istnienie i świadomość mogły powrócić do stanu brutalnej niewinności spotykanej u zwierząt.

Wygrywanie we wszystkim oznaczałoby jedynie, że nie zajmujesz się niczym nowym czy trudnym. Mógłbyś wygrywać, ale nie rozwijałbyś się, a rozwijanie się jest być może najważniejszą formą wygrywania.

Przerażenie i groza czają się za murami tak mądrze zbudowanymi przez naszych przodków. Burzymy je na własne ryzyko. Nieświadomie jeździmy jak na łyżwach po cienkim lodzie, mając pod sobą głębokie, zimne wody, gdzie czają się niewyobrażalne potworności.