Nie wierzę też w porzekadło, wedle którego »vox populi« to »vox Dei«, a kiedy społeczeństwo coś powie, to przemawia przez nie mądrość głębinna. Zdrowy rozsądek i rozum zdają mi się dzisiaj znajdować w odwrocie.
Horror i przerażenie czają się za murami tak mądrze zbudowanymi przez naszych przodków. Niszczymy je na własne ryzyko. Nieświadomie jeździmy na łyżwach po cienkim lodzie, w dole z głęboką, zimną wodą, gdzie czają się niewyobrażalne potwory.
Ona go kocha i teraz patrzy przed siebie z pełną spokoju ufnością, jak krowa: ale biada! przecież oczarowała do właśnie tym, co zdawało się w niej tak bardzo zmienne i nieprzewidywalne! Stałej pogody miał aż nadto w samym sobie! Czy w takim razie nie zrobiłaby dobrze, udając samą siebie z przeszłości? Udawać brak miłości? A czy tego nie doradza jej - miłość? Vivat comoedia!
Jakie to straszne (...), że prześladują nas zjawy naszych dzieci z czasów, kiedy były małe. Nie mają pojęcia, że ich dorastanie oznacza dla rodziców niepowetowaną stratę. A gdyby się o tym dowiedziały, byłyby wsciekłe.
W naszym świecie nie będzie emocji poza strachem, wściekłością, triumfem i samoumartwieniem. Instynkt seksualny zostanie zlikwidowany. Powinniśmy porzucić orgazm. Nie będzie lojalności, poza lojalnością wobec Partii. (...) Nie pozwólcie aby tak się stało, to zależy od Was.
Książka, będąca w sumie parodią, nie zaprzecza, że coś takiego jak "Rok 1984" może w istocie się zdarzyć. To jest kierunek w którym zmierza świat w obecnych czasach.
