William Shakespeare (Szekspir)

Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości, nic nie znacząca.

Zło czynione przez ludzi ich przeżywa, dobro częstokroć ginie pogrzebane z ich kośćmi.

Wariat, zakochany i poeta, wszyscy trzej z wyobraźni są utkani.

Sen jest balsamem dla duszy.

Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się filozofom nie śniło.

Puste naczynia robią najwięcej hałasu.

Płakać z płaczącym, to ulga w cierpieniu.

Odważnym człowiekiem jest nie ten, kto się niczego nie lęka. Lecz ten, którego szlachetna dusza swój lęk przezwycięża.

Nowe zwyczaje, jakkolwiek śmieszne, zawsze się przyjmują.

Niemało znam ludzi, którzy dlatego za mądrych uchodzą, że ciągle milczą.

Nie poddawaj się rozpaczy. Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.

Nawet najzacieklejsza bestia zna choć cień litości, ja nie znam, więc bestią nie jestem.

Nasze wątpliwości są jak zdrajcy, sprawiają, że tracimy dobro, które częstokroć moglibyśmy zyskać tylko dla tego, że lękamy się spróbować.

Najlepszą połową męstwa jest dyskrecja. Właśnie tą połową uratowałem całe moje życie.

Miód, chociaż słodki, nadmiarem słodyczy tłumi apetyt i sprowadza mdłości. Kochaj z umiarem.

Miłość, na oko łagodna, w istocie bywa jak pantera głodna! I chociaż ślepa, drogi przyjacielu, najkrótszą drogą podąża do celu.

Miłość ucieka się niekiedy do rozsądku jak do lekarza, ale nigdy nie bierze go za doradcę.

Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.

Miłość często przemienia człowieka w zwierzę, ale często i zwierzę w człowieka.

Milczenie jest najlepszym tłumaczem radości, bo małe jest szczęście, które można wyrazić słowami.