Stanisław Jerzy Lec o polityce [ pokaż wszystkie cytaty ]

Zrzucił skórę, a krzyczał, jakby go z niej obdzierano.

Ze stołu pańskiego spada czasem biesiadnik.

Za taniochę ludek chętnie drogo płaci.

Z każdą nową falą nowe bałwany.

Wielu z tych, co wyprzedzili swój czas, musieli nań czekać nie w najwygodniejszych pomieszczeniach.

W walce idei giną ludzie.

Ustrój ustrojem – a panuje konsternacja.

Tyrani ścinali ręce trzymane na pulsie.

Tłum krzyczy jednymi wielkimi ustami, ale je tysiącem małych.

Tego, co ma plecy, całują i niżej.

Taki stan panuje w państwie, jaki w nim rządzi.

Śmiałek: je z ręki tyrana.

Śmiał się jedynie w duchu, i to Ustaw.

Ślepy, głuchoniemy obywatel jest błogosławieństwem dla państwa.

Są wielkie ustroje, które opierają się na samych drobnoustrojach.

Są urodzeni mężowie stanu – wyjątkowego.

Płaszczyzna porozumienia – idealne pole walki.

Pijani zwycięstwem popadają w nałóg.

Pięta Achillesowa ukryta jest często w bucie tyrana.

Odpowiedzialność jest wygodna, spoczywa chętnie na takich, co są nietykalni.