Stanisław Jerzy Lec o sobie [ pokaż wszystkie cytaty ]

Z Dziesięciorga Przykazań wysnułem jedenaste: zwięzłość.

Wielu z moich przyjaciół stało się moimi wrogami, wielu nieprzyjaciół zaprzyjaźniło się ze mną, ale obojętni pozostali mi wierni.

Widziałem raz żywy symbol triumfu człowieka. Stał już nad przepaścią i zrobił wtedy w nią siusiu.

W co wierzę? W Boga. Jeżeli jest.

Uciekła mi myśl z głowy. Przed kim?

Twarz wroga przeraża mnie wtedy, gdy widzę jak bardzo jest podobna do mojej.

Tam, gdzie zagrzebią moje serce, wyrośnie róża. Z ciernia.

Śniła mi się we śnie rzeczywistość. Z jaką ulgą się obudziłem.

Śnił mi się Freud. Co to znaczy?

Suma kątów, za którymi tęsknię, jest na pewno większa od 360.

Przejrzałem go na wskroś, wiem, kto za nim stoi.

Oto co myślę o Iksie: w ogóle o nim nie myślę.

Nie poznaję tych ludzi. Na barykadach byli wyżsi.

Myślę, że jestem.

Czy pogrzebałem wszystkie nadzieje? Nie dano mi. Na pobojowisku zżarły je hieny.

Czy jestem wierzący? Bóg jeden raczy wiedzieć.

Czasem zdaje mi się, że istnienie jest powszechną halucynacją ludzkości.

Czasem wzdrygam się na myśl, że mogę w sardynce ukąsić jakiegoś Jonasza z biblii dla krasnoludków.

Czasem przestaję wierzyć w błękit, zdaje mi się, że to przestrzeń idealnie pokryta sińcami.

Cóż wiem o kobiecie? No cóż, że dopiero z mężczyzną tworzą człowieka.