Stanisław Jerzy Lec o kulturze i sztuce [ pokaż wszystkie cytaty ]

Zdarza się, że autor, nie umiejący rozsupłać sztuki, zabija bohatera zamiast siebie.

Z niedomówień powstała literatura.

Wszystkie wielkie tragedie mają happy end, ale kto potrafi wysiedzieć do końca.

W niektórych słownikach brak słowa honoru.

W harmonii polskiej literatury za dużo pedałów.

To nic, że wielu naszych dzieł nie można przetłumaczyć, smutniej, że nie można ich cudzoziemcom wytłumaczyć.

Są sztuki tak słabe, że nie mogą zejść ze sceny.

Satyrycy winni ostrzyć swój język na kamieniu mądrości.

Rzekł krytyk tragikowi, że mało śmieszny.

Prawdziwego aktora nie potrafi zasłonić kurtyna.

Piękne kłamstwo? Uwaga! To już twórczość.

Parodie szmiry są częstokroć arcydziełami, parodie arcydzieł są nimi rzadko.

Najkrwawsza to tragedia, gdy krew zalewa widzów.

Marionetki marzą daremnie o monologu Hamleta.

Łam składnię, gdy za sztywna dla myśli.

Logika faktów? Nie sztuka! Logika nadziei!!!

Korzystając z doświadczenia ornitologów. Żeby pisarze mogli rozwinąć skrzydła, muszą mieć swobodę korzystania z piór.

„Kawiarniany inteligent” nie jest epitetem jednoznacznym, trzeba dodać, z której kawiarni.

Jego talent przejawia się w doborze słów, które opuszcza.

Istnieją krytycy, co uważają dzieło autora za motto swej recenzji.