Juliusz Słowacki herbu Leliwa żył w latach 1809 - 1849 r. Wybitny polski poeta - przedstawiciel romantyzmu, dramaturg i mistyk. Twórczość Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowała problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami jego zniewolenia, ale także poruszała uniwersalne tematy egzystencjalne.
Ślimak i ostrzyga u głazu ojca swego wziąwszy ciała obronę przylgnęły do skał, zdziwione życiem, kamiennemi tarczami nakryte. Ostrożność pokazała się najpierwsza w rogach ślimaczych, potrzeba opieki i przestrach sprawiony ruchem żywota przylepiły do skał ostrzygę. I porodziły się w łonie wodnem monstra ostrożne, leniwe, zimne, opierające się z rozpaczą ruchowi fal, oczekujące śmierci na miejscu, gdzie się porodziły, nie wiedzące zgoła nic o dalszej naturze.
Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica
Ani dla mojej lutni, ani dla imienia:
Imię moje tak przeszło, jako błyskawica,
I będzie, jak dźwięk pusty, trwać przez pokolenia.
Bom ja jest, Panie, Twój syn przed stworzeniem
Stworzony w słowie,
A świat jest moim ubiorem i cieniem,
A śmierć - to moje sypialne węzgłowie,
A grzech mój w ziarnie ciała jest płomieniem.
Wiem o tej potrzebie...Naród ginie, dlaczego? Aby wieszcz narodu miał treść do poematu. (...) Hymn anioła w wieszcza się przelewa, zaśpiewał, naród ginie, bo poeta śpiewa.
Więc będę śpiewał i dążył do kresu
Ożywię ogień, jeśli jest w iskierce.
Tak Egipcjanin w liście z aloesu
Obwija zwiędłe umarłego serce;
Na liściu pisze zmartwychwstania słowa;
Chociaż w tym liściu serce nie ożyje,
Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa,
W proch nie rozsypie...Godzina wybije,
Kiedy myśli słowa tajemne odgadnie,
Wtenczas odpowiedź będzie w sercu – na dnie.
