Sztuka Wojenna Sun Zi (Sun Tzu)
Informacje
Starożytna sztuka wojenna, napisana przez dalekowschodniego myśliciela Sun Zi. Wiele koncepcji zawartych w dziele jest aktualnych na współczesnym polu walki. Każdy rozdział dział jest poświęcony wybranemu elementowi sztuki walki:
I. Wyliczenia wstępne
II. Prowadzenie wojny
III. Strategia zaczepna
IV. Uformowanie
V. Siła
VI. Pustka i pełnia
VII. Zmagania zbrojne
VIII. Dziewięć zmiennych
IX. Wojsko w marszu
X. Ukształtowanie terenu
XI. Dziewięć terenów
XII. Atak ogniowy
XIII. Szpiegostwo
Dzieło definiuje także 5 zasad doprowadzających do zwycięstwa w wojnie:
I. jedność moralna ludu z władcą
II. zdolność wodza
III. umiejętne wykorzystanie czasu
IV. umiejętne wykorzystanie przestrzeni
V. dobrze wyszkolone i moralnie zwarte wojsko
Powiązane hasła
Publikacje / książki / dzieła Sun Zi
Oto zasada prowadzenia wojny: nie polegać na tym, że wróg nie przyjdzie, tylko na gotowości do odparcia go. Nie polegać na tym, że nie napadnie nas tylko na zapewnieniu sobie takiej siły, żebyśmy nie mogli być napadnięci.
Niezwyciężalność polega na obronie. Możliwość zwycięstwa polega na ataku. Obrona znaczy, że brakuje nam siły. Atak znaczy, że siły mamy w nadmiarze. Kto biegły w obronie, kryje się jakby pod dziewiątą ziemią. Kto biegły w ataku, uderza jakby z dziewiątego nieba. Może więc tak obronić się, jak i odnieść całkowite zwycięstwo.
Z rana duch jest rześki, w dzień wątleje, a pod wieczór myśli zwracają się w stronę domu. Toteż biegli w prowadzeniu woojny unikają wroga, gdy jego duch jest rześki, a uderzają, kiedy zwątlał. Tak się wykorzystuje stan ducha. Zachowaj porządek i czekaj, aż wróg popadnie w rozprężenie. Bądź spokojny i czekaj, aż wróg się stanie krzykliwy. Tak się wykorzystuje opanowanie.
Kto umie wprawić przeciwnika w ruch, zaskakuje go pozorami, na które tamten idzie. Wabi go przynętą, na którą wróg się na pewno złapie. Porusza go i nęci, czyhając na niego ze wszystkimi siłami w zasadzce. Więc kto biegły w prowadzeniu wojny, aby zwyciężyć, stara się wykorzystać sposobność na swoją korzyść, a nie wymaga wszystkiego od swoich poddanych.
Zwyciężają ci, którzy z wyprzedzeniem przeprowadzają w swojej kwaterze kalkulacje, uwzględniając jak największą liczbę czynników. Pobieżne kalkulacje oznaczają porażkę. A co dopiero ich brak!
Zwyciężają ci, którzy wiedzą, kiedy walczyć, a kiedy nie.
Zwycięski generał prowadzi swych ludzi do bitwy, jakby kierował wielką powódź do głębokiego wąwozu. Wszystko jest sprawą formacji.
Zwycięska armia najpierw wygrywa, a potem dąży do walki. Pokonana armia najpierw walczy, a potem dąży do zwycięstwa.
Znajomość przyszłości nie może być uzyskana od duchów, z astrologii ani obliczeń. Trzeba ją uzyskać od ludzi, którzy znają stan sił wroga.
Zauważenie zwycięstwa, gdy jest ono widoczne dla wszystkich, to nie sztuka. Podniesienie włosa nie wymaga wiele siły, dostrzeżenie Słońca i Księżyca nie wymaga ostrego wzroku, zaś usłyszenie pioruna nie wymaga czujnego słuchu.