Możemy człowieka ocenić po tym jak traktuje zwierzęta.
Ludzie, którzy często mają rację, często zmieniają zdanie.
Są ludzie, którzy przez całe życie spoglądają na zegarek, a mimo to zawsze się spóźniają.
Ludzie mają tendencję do zapominania o swoich obowiązkach, ale pamiętają o swoich prawach.
Większość ludzi to owce, które potrzebują wsparcia innych.
Umieć żyć to najrzadziej spotykana rzecz na świecie. Większość ludzi tylko egzystuje.
Ludzie, którzy mają całkowicie puste łby zawsze żyją najdłużej.
Dziwne, ludzie klną od rana do wieczora, ale kiedy słyszą przez radio znanego człowieka, którego szanowali, jak w każdym zdaniu mówi, są w jakiś sposób rozczarowani.
Istnieją wspaniali ludzie, których spotykamy w niewłaściwym momencie. Istnieją także ludzie, którzy są wspaniali, bo spotykamy ich we właściwej chwili.
Człowiek może się uśmiechać, a być łajdakiem. Bezlitosnym, zdradliwym, wszetecznym, zepsutym łajdakiem.
Jest coś wspaniałego w człowieku, który nie ucieka przed niebezpieczeństwem, nawet jeśli powinien. W człowieku, który widząc cierpienie, nie boi się skoczyć w ogień.
Człowiek, który nie czyta, nie ma żadnej przewagi nad tym, który nie umie czytać.
Człowiek, nawet udając tylko szmatę, zawsze się poniekąd trochę zeszmaci.
Ludzie głupieją hurtowo, mądrzeją detalicznie.
Systematyczność, podobnie jak i pobożność, ludzie często fałszywie pojmują.
Zdumiewające jakie usprawiedliwienia potrafimy wymyslić, kiedy naprawdę czegoś pragniemy.
W każdym człowieku tkwią właściwie trzej ludzie: jeden, który mówi; drugi, który słucha; trzeci, który umie milczeć.
Interesujemy się innymi, kiedy oni interesują się nami.
Wymawia się ludziom, że wciąż mówią o sobie, a to przecież temat, który najlepiej znają.