Jakie znaczenie ma czas. Nieskończoność, oto odpowiedź. Czas jest nieskończony.
Wszystkie rzeczy rozpuszczają się w czasie. Nie ma mocniejszego rozpuszczalnika.
Wszystko wydaje się podporządkowane czasowi, mimo że dzieje się w przestrzeni Teraz. Na tym polega paradoks. Gdziekolwiek spojrzysz, wszędzie widzisz mnóstwo poszlak, że czas istnieje – gnijące jabłko, twoja twarz w lustrze łazienkowym w porównaniu z twarzą na zdjęciu sprzed trzydziestu lat – ale nigdy nie znajdujesz dowodu bezpośredniego, nie doświadczasz samego czasu. Zawsze doświadczasz tylko chwili teraźniejszej albo raczej tego, co się w niej właśnie wydarza.
Potrzeba czasu aby wybudować dom, nauczyć się języka, stać się ekspertem czy choćby zrobić herbatę. Czas jest potrzebny, aby zrobić cokolwiek. Ale czas jest bezużyteczny dla urzeczywistnienia prawdy o sobie - świadomości tego, kim jesteś poza imieniem, fizyczną formą i historią życia.
Nic nigdy nie zdarzyło się w przeszłości; wszystko zdarzyło się Teraz. Nic nigdy nie zdarzy się w przyszłości. Wszystko zdarzać się będzie Teraz".
Czyżby czas był za ciasny dla wszystkich zdarzeń? Czy może się zdarzyć, aby już wszystkie miejsca w czasie były wyprzedane?
Teraźniejszość jest czymś, co nas wiąże. Przyszłość tworzymy sobie w wyobraźni. Tylko przeszłość jest czystą rzeczywistością.
Nie ma jutra. Jeżeli jest jutro, nie możesz przestać się nim zamartwiać. Jutro nigdy nie przychodzi, to proces zamartwiania. Tak samo nie ma wczoraj. Jednego już nie ma, drugie jeszcze nie przyszło. Wszystko co mamy, to aktualny moment, teraz, tutaj. I to jest cudowne doświadczenie.
Ponieważ zdarzenia przenikają się jedno z drugim [...] nie możemy dokładnie okreslić gdzie jedno się kończy, a inne zaczyna.
Świadomość rozszerza się jak sieć w formie czasu na rzeczywistości.
Uświadomiłem sobie, że przeszłość i przyszłość są prawdziwymi iluzjami, że istnieją w teraźniejszości, która jest tym, co istnieje i wszystkim, co istnieje.
Musisz zrozumieć przeszłość, aby zrozumieć teraźniejszość.
Na zawsze to zawsze zbyt długo.
Jesteśmy jak małe płomyki, Helikaon, migotamy sami w ciemności przez jedno bicie serca. Nasze dążenie do bogactwa, chwały i sławy, nie ma sensu. Narody z którymi walczymy przeminą. Nawet góry rozpadną się w proch. Aby żyć naprawdę, musimy dążyć do tego, co nie umiera.
Czas to jedyny kapitał ludzi, którzy mają za cały majątek swą inteligencję.