Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Z przemówienia do mieszkańców Tondo, dzielnicy slumsów. Manilia, 18 lutego 1981 r.
Człowiek nie jest bogaty tym, co posiada, lecz tym, bez czego z godnością może się obejść.
Zagadnienia „brak czasu” nie rozwiąże się przez pośpiech, lecz przez spokój.
Nie przyświadczamy (...) naszych moralnych wierzeń przez uznanie ich prawdy, lecz przez poczucie winy, gdy je gwałcimy.
Człowiek może być oceniany tylko przez swoje czyny, nie przez dobre intencje, czy wierzenia.
Piękno – co się podoba ani przez wrażenia, ani przez pojęcia, lecz podoba się z subiektywną koniecznością, w sposób powszechny, bezpośredni i zupełnie bezinteresowny.