Był polskim poetą, satyrykiem i aforystą używającym pseudonimu Stach. Pochodząc z uszlachconej rodziny żydowskiej, w okresie międzywojennym związał się z ruchem lewicowym.
W swojej twórczości używał formuły starożytnych sentencji, posługując się ciętym dowcipem, kalamburami i skrótami myślowymi. Potrafił trafnie komentować współczesną mu rzeczywistość.
Wielkie czasy mogą zmieścić pokaźną ilość małych ludzi.
Wielcy lunatycy nie potrzebują księżyca.
Wieko trumny od strony użytkownika nie jest ozdobne.
Wieczność? Jednostka czasu.
Widziałem raz żywy symbol triumfu człowieka. Stał już nad przepaścią i zrobił wtedy w nią siusiu.
Wiatry wieją bardzo przezroczyście.
We dwójkę trudno do rozwodu dotrzeć. Łatwiej samotrzeć.
Walczmy o estetykę wnętrz ludzkich!
W walce między sercem a mózgiem zwycięża w końcu żołądek.
W walce idei giną ludzie.